Rechters die mensen veroordelen hebben de keus uit een aantal strafopties. Ze kunnen de misdadiger in het gevang gooien, ter beschikking stellen aan de regering (een vreemde manier van definiëren dat iemand psychiatrische zorg nodig heeft), een of andere training of cursus verplichten (vaak in combinatie met een vrijheidsstraf), een geldboete, een taakstaf of huisarrest. Dat huisarrest gaat gepaard met een elektronische enkelband. Met GPS technologie kan daarmee tot op de meter nauwkeurig worden bepaald waar de veroordeelde is en dus of hij zich houdt aan de opgelegde beperkingen in bewegingsvrijheid. Het is in die context een handig en geldbesparend hulpmiddel, want het vermindert de kosten voor detentie. Het lijkt ook wat humaner en mogelijk is het risico op het leren van het criminele vak van collega gedetineerden lager.

So far so good. Wat schetst mijn verbazing bij het zien van dit nieuwsbericht: Slimme enkelband houdt babies in de gaten | NUtech.nl – Technieuws voor iedereen. Met een zeer infantiliserend wervingsfilmpje erbij voor schijnbaar zwaar ontwikkelingsgestoorde ouders. Een elektronische enkelband voor de baby. De bijbehorende wervende tekst:

De Sproutling, een soort slimme enkelband, moet ouders helpen bij het in de gaten houden van hun slapende baby. De slimme band is uitgerust met een aantal sensoren die de hartslag, huidtemperatuur en positie van de baby in de gaten houden. De bijbehorende app gebruikt die data vervolgens om in te schatten wanneer de baby ongeveer wakker wordt, wat het humeur van de baby zal zijn en of het geluidsniveau in de slaapkamer naar behoren is. Wanneer de baby iets ongebruikelijks doet, zoals omrollen, krijgen de ouders een notificatie.

De baby heeft huisarrest in zijn kamertje en met de enkelband en de app kunnen de ouders in de gaten houden of hij nog leeft en zich goed gedraagt. Laten we hopen dat hij geen rare dingen gaat doen zoals omrollen of zo. Maar laten we er vooral voor zorgen dat het kind geen menselijk contact heeft. Yikes! Menselijk contact. Zoals in -werkelijk- je kind vasthouden en naar hem kijken en >gasp< met hem communiceren! Iiieeewww!

 

Inschatten wanneer de baby waarschijnlijk wakker gaat worden en in welk humeur hij dan zal zijn. Werkelijk? Ik word hier zo droevig van. Kort geleden berichtte ik over een bijscholing die ik volgde. Over hoe ouders kunnen leren kijken naar en communiceren met hun baby. Leren zien wat hij wil zeggen en hoe hij zich voelt (”in welk humeur hij is”!). Leren opmerken in welke bewustzijnsstaat hij is en of hij diep slaapt, licht slaapt of bijna wakker wordt. En weet je wat? Ouders hebben daarvoor een ingebouwde app, die ook draait zonder slimme telefoon en zelfs zonder schattig enkelbandje.

 

Voor die app is geen enkelbandje nodig, maar wel nabijheid van ouder en kind. De ingebouwde app draait volledig op instincten en hormonen. Je kunt de gebruiksaanwijzing voor het instellen downloaden in de vorm van een cursus, een boek of een ter zake kundige zorgverlener. Of je gaat in de leer bij andere app-gebruikers. Er zijn ook zelfhulp- en discussie app-groepjes om nieuwe gebruikers in te wijden.

 

Vandaag verscheen bij De Correspondent ook een artikel over de noodzaak van het koesteren en onderhouden van de empathische vermogens van het kind. Waarom we onze kinderen moeten leren zich in anderen te verplaatsen. Een gadget als dit elektronische app-gebonden enkelbandje doet juist het tegenover gestelde, het houdt ouders en kinderen uit elkaar. Empathie kan zich alleen ontwikkelen in samenspel met en in de nabijheid van empathische mensen. Een kind veroordelen tot eenzame opsluiting in een babykamer vol gadgets is een straf die geen enkel mens verdient, en al helemaal niet een mens die nog niet lang genoeg op aarde is om welk strafbaar feit dan ook gepleegd te hebben.

 

Dit artikel kwam mede tot stand door de welwillende en empathisch meedenkende medewerking bij het verkrijgen van illustraties van mijn dochter(met de door ondergetekende ontworpen tattoo), schoondochter en dubbel aangetrouwde neef (titelfoto)

Update 12-08-2014 19:30: Na het verschijnen van dit blog kreeg ik een berichtje: ”Kwam dit toevallig vanmorgen tegen op een site over integratieve psychotherapie, vond t zo aansluiten bij jouw artikel linkje over kinderen leren empathisch te zijn en je blog over dat achterlijke enkelbandje. Vooral het laatste stukje van t filmpje laat nóg een goede reden zien waarom menselijke nabijheid,-contact en empathie voor iedereen van levensbelang is!” met een link naar een TEDtalk: KellyMcGonigal, How to make stress your friend 2013.