Een baby die aan de borst drinkt, masseert met zijn tong, kaken en gehemelte krachtig de tepelhof en de zenuwuiteinden die daarin liggen. De prikkeling van deze zenuwuiteinden veroorzaakt het afgeven van prolactine en oxytocine door de hypofyse. Oxytocine zorgt ervoor dat de spiertjes rondom de melkkliertjes zich samentrekken en zo de melk die zich in de verzamelholtes van deze alveoli bevindt krachtig door de melkkanalen wordt gestuwd in de richting van de tepel. Pas als de melk op deze manier toeschiet (dit samenpersen van de melkkliertjes wordt de toeschietreflex genoemd) kan de baby grotere hoeveelheden melk uit de borst drinken. Verder lezen Toeschietreflex
Deze vraag ‘Wat is meer borstvoeding: kunstvoeding aan de borst of moedermelk uit een fles?” stel ik graag aan studenten lactatiekunde als denkoefening. Er volgen over het algemeen hevige discussie op. Verder lezen Baby Blij met B
In veel landen, waaronder Nederland, bestaat een actieve vereniging tegen kwakzalverij. Een nobel streven is hun doel: het uitroeien van kwakzalverij. Met kwakzalverij wordt dan bedoeld alle medische behandelingen en therapieën die niet allopathisch en regulier zijn. Want alleen allopathisch en regulier is wetenschappelijk gefundeerd en dus, in de antikwakoptiek, veilig en effectief. Verder lezen Kwakzalverij
Buikpijn wordt vaak als een vaststaand gegeven voor zuigelingen gezien. Het beeld is dat baby’s als ze niet eten, slapen of hun luier vullen huilen en buikpijn hebben. Het heet dan geen buikpijn, maar, afhankelijk van waar de baby woont, krampjes of kolieken. Krampjes vind ik persoonlijk een heel vervelende benaming. Het suggereert dat een kind wel buikpijn heeft, maar dat het toch niet zo erg is. Zo’n vergoelijkend verkleinwoordje. Het kleineert en maakt het niet meer nodig er verder op in te gaan. Koliek vind ik dan persoonlijk weer een te zwaar woord. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de vraag of het wel buikpijn is, die onrust en dat huilen van de baby. En al helemaal niet over oorzaken. Al met al een prikkelend onderwerp. Verder lezen Prikkelend
Het menselijk lichaam is overdekt met openingen waaruit vocht het lichaam kan verlaten. Voornamelijk zijn dit de openingen van zweetklieren, die voorkomen dat wij oververhit raken. Die lichaamsopeningen die op gezette tijden vocht uitscheiden, doen dit niet voortdurend, maar enkel als er een signaal door de hersenen wordt verwerkt dat er uitscheiding nodig is. Soms is er iets mis met de signalering (je gaat zweten als je het niet warm hebt, maar zenuwachtig bent bijvoorbeeld) of met de functionering (je sluitspieren werken niet goed en je plast in je broek). Maar in principe verlies je vocht alleen als dat nodig is. We vinden het niet normaal als er zomaar zonder aanleiding vocht lekt uit een van de vocht uitscheidende lichaamsopeningen. Behalve als dat uit de tepels komt. Dat is te zeggen uit tepels van lacterende borsten. Dan lijken we te vinden dat normaal is en erbij hoort. Zo normaal dat zoogkompressen (een soort maandverband voor lacterende borsten) bij de standaard aanstaande moeder uitzet hoort. Verder lezen Lekkage
In deze aflevering een onderwerp op speciaal verzoek: ”Heb jij een blog over jbpm, ik lees telkens weer dat men dat inzet voor jonge spugertjes en een link zou erg handig zijn!” Later meldde de vraagstelster me ook nog dat ze merkte dat ook lactatiekundigen met enige regelmaat JBPM adviseren bij spugertjes. U vraagt, wij draaien en dus leest u nu een blog over JBPM oftewel Johannesbrood(-boom-)pitmeel.
De groei van kinderen laat me maar niet los. Het is dan ook een uitermate belangrijk punt bij een kind. Maar waar ik me vooral mee bezig blijf houden is het bijhouden en beoordelen van die groei. Ik zie dagelijks grafiekjes met daarop ingevulde groeigegevens langskomen met meer of minder paniekerige of tevreden commentaren van de inzendende moeders. Ik bedacht een nieuw begrip om te gebruiken bij de beoordeling van de in grafieken gevangen groei van kinderen: ”beginpuntlijn”. De beginpuntlijn is de lijn die wordt geprojecteerd tussen en evenwijdig aan de voorgedrukte lijnen en die begint op het geboortegewicht (of het gewicht op 24 uur). Verder lezen Beginpuntlijn
Schimmelinfecties zijn, hoewel medisch gezien over het algemeen niet ernstig, lastig, soms pijnlijk en kunnen een negatief effect hebben op het gevoel van welzijn. Schimmelinfecties in zuigelingen en voedende moeders, veelal veroorzaakt door Candida albicans en bekend onder de naam spruw, kunnen de voeding en daarmee de verdere gezondheid van het kind in gevaar brengen. Verder lezen In de olie
Op gezette tijden is er weer eens ophef in de pers of op de sociale media over moeders die ”idioot lang” borstvoeding geven. Men is, in onze maatschappij ”helemaal voor” borstvoeding en ”iedereen weet” dat borstvoeding ”het beste is”. Ja, ik weet het, ik gebruik veel te veel aanhalingstekens. Maar, weest gerust, ik doe dat met een vooropgezette bedoeling. Regelmatige lezers van dit blog weten dat ik deze aanhalingstekens gebruik om aan te geven dat wat ik schrijf niet mijn opvatting is en dat de uitspraken ook niet waar zijn. Verder lezen Natuur
Rechters die mensen veroordelen hebben de keus uit een aantal strafopties. Ze kunnen de misdadiger in het gevang gooien, ter beschikking stellen aan de regering (een vreemde manier van definiëren dat iemand psychiatrische zorg nodig heeft), een of andere training of cursus verplichten (vaak in combinatie met een vrijheidsstraf), een geldboete, een taakstaf of huisarrest. Dat huisarrest gaat gepaard met een elektronische enkelband. Met GPS technologie kan daarmee tot op de meter nauwkeurig worden bepaald waar de veroordeelde is en dus of hij zich houdt aan de opgelegde beperkingen in bewegingsvrijheid. Het is in die context een handig en geldbesparend hulpmiddel, want het vermindert de kosten voor detentie. Het lijkt ook wat humaner en mogelijk is het risico op het leren van het criminele vak van collega gedetineerden lager.
So far so good. Wat schetst mijn verbazing bij het zien van dit nieuwsbericht: Slimme enkelband houdt babies in de gaten | NUtech.nl – Technieuws voor iedereen. Met een zeer infantiliserend wervingsfilmpje erbij voor schijnbaar zwaar ontwikkelingsgestoorde ouders. Een elektronische enkelband voor de baby. De bijbehorende wervende tekst:
De Sproutling, een soort slimme enkelband, moet ouders helpen bij het in de gaten houden van hun slapende baby. De slimme band is uitgerust met een aantal sensoren die de hartslag, huidtemperatuur en positie van de baby in de gaten houden. De bijbehorende app gebruikt die data vervolgens om in te schatten wanneer de baby ongeveer wakker wordt, wat het humeur van de baby zal zijn en of het geluidsniveau in de slaapkamer naar behoren is. Wanneer de baby iets ongebruikelijks doet, zoals omrollen, krijgen de ouders een notificatie.
De baby heeft huisarrest in zijn kamertje en met de enkelband en de app kunnen de ouders in de gaten houden of hij nog leeft en zich goed gedraagt. Laten we hopen dat hij geen rare dingen gaat doen zoals omrollen of zo. Maar laten we er vooral voor zorgen dat het kind geen menselijk contact heeft. Yikes! Menselijk contact. Zoals in -werkelijk- je kind vasthouden en naar hem kijken en >gasp< met hem communiceren! Iiieeewww!
Inschatten wanneer de baby waarschijnlijk wakker gaat worden en in welk humeur hij dan zal zijn. Werkelijk? Ik word hier zo droevig van. Kort geleden berichtte ik over een bijscholing die ik volgde. Over hoe ouders kunnen leren kijken naar en communiceren met hun baby. Leren zien wat hij wil zeggen en hoe hij zich voelt (”in welk humeur hij is”!). Leren opmerken in welke bewustzijnsstaat hij is en of hij diep slaapt, licht slaapt of bijna wakker wordt. En weet je wat? Ouders hebben daarvoor een ingebouwde app, die ook draait zonder slimme telefoon en zelfs zonder schattig enkelbandje.
Voor die app is geen enkelbandje nodig, maar wel nabijheid van ouder en kind. De ingebouwde app draait volledig op instincten en hormonen. Je kunt de gebruiksaanwijzing voor het instellen downloaden in de vorm van een cursus, een boek of een ter zake kundige zorgverlener. Of je gaat in de leer bij andere app-gebruikers. Er zijn ook zelfhulp- en discussie app-groepjes om nieuwe gebruikers in te wijden.
Vandaag verscheen bij De Correspondent ook een artikel over de noodzaak van het koesteren en onderhouden van de empathische vermogens van het kind. Waarom we onze kinderen moeten leren zich in anderen te verplaatsen. Een gadget als dit elektronische app-gebonden enkelbandje doet juist het tegenover gestelde, het houdt ouders en kinderen uit elkaar. Empathie kan zich alleen ontwikkelen in samenspel met en in de nabijheid van empathische mensen. Een kind veroordelen tot eenzame opsluiting in een babykamer vol gadgets is een straf die geen enkel mens verdient, en al helemaal niet een mens die nog niet lang genoeg op aarde is om welk strafbaar feit dan ook gepleegd te hebben.
Dit artikel kwam mede tot stand door de welwillende en empathisch meedenkende medewerking bij het verkrijgen van illustraties van mijn dochter(met de door ondergetekende ontworpen tattoo), schoondochter en dubbel aangetrouwde neef (titelfoto)
Update 12-08-2014 19:30: Na het verschijnen van dit blog kreeg ik een berichtje: ”Kwam dit toevallig vanmorgen tegen op een site over integratieve psychotherapie, vond t zo aansluiten bij jouw artikel linkje over kinderen leren empathisch te zijn en je blog over dat achterlijke enkelbandje. Vooral het laatste stukje van t filmpje laat nóg een goede reden zien waarom menselijke nabijheid,-contact en empathie voor iedereen van levensbelang is!” met een link naar een TEDtalk: KellyMcGonigal, How to make stress your friend 2013.
