Bij maagklachten bij zowel volwassenen als kleine kinderen wordt met grote regelmaat als eerste een maagzuurremmer voorgeschreven. Hoewel die lang niet altijd werken voor de kwaal waarvoor ze gegeven worden en ook nog eens aardig wat risico verhoging geven.
Het stond vanochtend in mijn krant, het Eindhovens Dagblad, editie Helmond, een dochter van het AD, die het ook online kopte. Over het overmatig voorschrijven van maagzuurremmers. ”Jaarlijks komen zo’n 800.000 mensen bij de huisarts met maagklachten. Meestal zijn die relatief onschuldig en kunnen ze met leefstijladviezen van de huisarts worden verholpen. Pas als dat niet werkt, behoren huisartsen medicatie voor te schrijven. Volgens de richtlijn moet dan worden gestart met milde maagzuurremmers, maar vermoedelijk start een groot deel van de patiënten al direct met de sterkste variant.” Aldus het begin van het bericht. en een paar alinea’s verder: ”Veel patiënten nemen de middelen langdurig, wat tot gezondheidsrisico’s leidt. ,,Het slikken van die zware maagzuurremmers had zogenaamd geen nadelen, maar dat blijkt wel zo te zijn’’, aldus de huisarts. Doordat die middelen maagzuur remmen, wordt kalk bijvoorbeeld minder goed opgenomen en is er een grotere kans op botbreuken. Ook kunnen er vitaminetekorten en nierschade ontstaan. ”
Het is best een goed artikel met een duidelijke en terechte waarschuwing; probeer je maagklachten eerst aan te pakken met leefregels en dieet-aanpassingen. Maagzuurklachten zijn namelijk vaak niet een ziekte op zich, maar het zijn symptomen van iets anders dat niet goed gaat.
In dit artikel gaat het voornamelijk over volwassenen met maagproblemen, maar er is nog een grote en groeiende bevolkingsgroep die vrij standaard maagzuurremmers krijg voorgeschreven: spugende baby’s. Waar het bij de volwassen medicijngebruikers meestal gaat om zure oprispingen en brandend maagzuur, gaat het baby’s om spugen. Vroeger heette dat gewoon spugen en werd het geaccepteerd als normaal bij baby’s. Tegenwoordig krijgt het het label reflux en wordt het gezien als apart staande ziekte. Het voorschrijven van maagzuurremmers is een soort automatisme, vooral als het gaat om kinderen die de omhoogkomende maaginhoud niet uitspugen, maar weer dorslikken. Herkauwers worden die ook wel genoemd. Die door de slokdarm heen en weergaande zure maaginhoud kan de slokdarm irriteren en daarom worden dan de maagzuurremmers gegeven. Dit geneest niets, maar maakt de symptomen minder onaangenaam.
Zoals ik eerder al in de vele blogs en artikelen met de tag reflux en in de categorie reflux uitlegde, is wat tegenwoordig reflux wordt genoemd, hoogst zelden de echte refluxziekte, maar een symptoom van iets anders. Bij baby’s is het meestal een fout in het voedingsbeleid en de houding waarin het kind een flink deel van het etmaal doorbrengt. Een mensenkind is erop gemaakt om het overgrote deel van het etmaal door te brengen in een vertikale positie en om heel vaak kleine beetjes melk te drinken. Een kind dat een flink deel van de tijd plat op de rug ligt en een kind dat wijder uiteen liggende grotere voedingen krijgt (of een combinatie van die 2) zal gaan spugen. Een baby zal, ook na de eerste maanden, vrijwel altijd beter gedijen bij voedingen minimaal elke 2 -2,5 uur (vaker is altijd goed) en met een volume van gemiddeld 2 van zijn eigen vuistjes en soms 3, een heel enkele keer 4 vuistjes. (zie Vuistregel en Voedingsinterval).
En dan die houding. De mens is een drager en onze kinderen zijn draaglingen. Kijk eens in Apenheul naar de mensaap-moeders (of in een natuurdocumentaire over mensapen), dat zijn dragers met draaglingen, net als wij. Ja, ik weet het, veel mensen vinden het niet leuk om met en aap vergeleken te worden. Maar mensapen lijken sprekend op ons (daarom heten ze ook mensapen) en hun zoog-en zorggedrag lijkt sterk op hoe dat van nature ook bij de mens is. Het is net zo in hun biologische blauwdruk ingebakken als in de onze.
Enne, ga jij even tegen de sterke, fiere moeder van het plaatje hierboven zeggen dat ze haar kind te vaak voedt en dat ze hem verwent door hem maar steeds te dragen en bij zich te houden? Ja? dan ga ik wel een beetje, een groot beetje, achteruit om af te wachten hoe dat uitpakt.
Ik wilde wel dat mensenmoeders er net als deze moeder zouden uitzien als zorgverleners ze proberen wijs te maken dat hun kind voornamelijk de hele dag op zijn rug alleen moet zijn en maar 4-5 keer per dag een hele grote voeding mag drinken. En dan als gevolg daarvan een maagzuurremmer moet slikken die hem uiteindelijk meer kwaad dan goed doet.