Parapluutje, parasolletje. Het ene voor de regen en het ander voor de zon. Pardon!
Bovenstaand liedje, dat ik in mijn dagen als kleuterleidsters tot in den treure zong met mijn kleutertjes, krijg ik niet meer uit mijn hoofd sinds ik gisteren het artikel Regen in de woestijn. las. Want waar je in de woestijn heel wat beter af bent met een parasol, kun je natuurlijk ook een paraplu meenemen om je in te dekken tegen het 1 op tigduizend risico dat je toch een plensbui op je kop krijgt. Dat kan namelijk best gebeuren in een woestijn. Heus waar. Dat risico is echter zo klein dat het niet de moeite loont er die paraplu voor mee te zeulen. In de medische wetenschap draait het voor een flink deel om risicobeheersing. En om de afweging tussen baat en risico, risicoanalyse, dus. In het NTVG artikel wordt gelinkt naar een ander artikel dat ingaat op precies dat aspect: welk risico, hoe groot en hoe bepaal je of die paraplu zinvol is voor de individuele patiënt. Domperidon is onder bepaalde omstandigheden en in bepaalde doseringen gevaarlijk voor sommige mensen. Dit zijn niet de omstandigheden, mensen en doseringen die van toepassing zijn voor domperidon als middel om de melkproductie te verbeteren.
Een ander medicijn waar nogal wat over te doen is, is de oxytocine neusspray. Ook een middel dat wordt gebruikt door moeders die borstvoeding geven en ondersteuning nodig hebben voor het laten stromen van de melk. Dit middel is de laatste tijd moeilijk tot niet verkrijgbaar door een onderbreking in de leverantie door de producent. Gelukkig lijkt het erop dat het binnen een paar weken weer volop verkrijgbaar zal zijn. De melk zal weer met bakken eruit komen. Houd je paraplu maar alvast klaar.
Wat al deze berichten over borstvoeding ondersteunende middelen ook doen, is dat ze mij aan het denken zetten over afhankelijkheid. Heb je die paraplu of parasol echt nodig? Zijn er geen andere manieren om te bereiken wat je nodig hebt? Zijn we niet met zijn allen veel te afhankelijk van producten om gewoon ons lijf te kunnen laten doen waarvoor het is ontworpen? Voor een deel denk ik dat dat zeker zo is. In mijn eerdere stukje over een enkelbandje voor baby’s en eerdere stukjes over allerlei gadgets stipte ik al aan dat we min of meer van ons lichaam en van lichamelijkheid zijn vervreemd. We leven in een tijd en een omgeving waar voor alles een technologisch antwoord is (en als dat er nog niet is, zoeken we ons verloren om ervoor te zorgen dat het er komt) en lowtech oplossingen worden makkelijk over het hoofd gezien.
Voor voldoende melkproductie en het laten stromen van de melk is het vooral nodig dat moeder en kind zo veel mogelijk dicht bij elkaar zijn, in direct lichamelijk contact, met bij voorkeur ook veel huidcontact en dat de baby zeer frequent de borsten stimuleert. Nu is dat niet altijd mogelijk en dan moet er inderdaad naar andere manieren worden uitgeweken. Maar ook daar zijn allerlei lowtech oplossingen mogelijk. Lowtech heeft als grootste voordeel dat het de gebruiker minder afhankelijk maakt van spullen en van aanbieders. Voor voldoende melkproductie zonder drinkend kind is kolven nodig in dezelfde of een hogere frequentie dan het kind zou drinken. Kolven kan natuurlijk met een kolf, maar echt lowtech is het kolven met je eigen handen. Altijd bij de hand, nooit een stopcontact nodig en veel borsten reageren na wat oefening beter op het huidcontact met de eigen handen dan op het plastic van een kolf. Met de hand kolven maakt ook masseren makkelijker en dat stimuleert dan weer de toeschietreflex.
Wie toch wat ondersteuning nodig heeft, kan in plaats van medicijnen ook met kruiden werken. Allerlei kruiden werken in op het vergroten van de hoeveelheid klierweefsel, van de hoeveelheid melk en op het laten stromen van de melk. Daarnaast is het zetten van een lekker kopje thee op zich al goed voor je gevoel van welbehagen en dat zorgt weer voor meer van je eigen oxytocine. Klik in dit en in het oude blog eens op het label oxytocine en lees meer over dit opmerkelijke hormoon. Doe het tijdens het kolven, want afleiding werkt ook goed!
Lees hier alles over oxytocine:
en hier over de andere kant van oxytocine: