Ik lees het tekens weer, moeders die van zichzelf zeggen een speen te zijn. Ik vind dat zo naar, dat moeders kennelijk zo weinig zelfrespect hebben dat zij zichzelf vergelijken met een plastic voor-de-gekhoudertje. Een moeder is nooit een speen. Nooit.
Die speen probeert een namaak moeder te zijn. Het heet niet voor niets een fopspeen. In het Engels is het een dummy. Dummy’s zijn van de poppen die in testauto’s worden gebruikt. Van die poppen die gemaakt zijn om misbruikt te worden. Het is de omgekeerde wereld als een moeder denkt dat zij als vervanging voor zo’n fopartikel wordt gebruikt.
In America heet een dummy trouwens een pacifier, maar aan dat woord kan ik nooit meer denken zonder aan de gelijknamige film met Vin Diesel te denken, dus daar hebben we het verder maar niet over. Waar ik het wel over wil hebben is het waarom achter dat idee van sommige moeders dat ze functioneren als een fopspeen, waarom ze zichzelf en hun gevoel van eigenwaarde zo omlaag halen. Moederschap wordt alom bezongen, maar weinig gewaardeerd. Vrouwen die ervoor kiezen om zich een aantal jaren van hun leven te wijden aan het verzorgen, koesteren en opvoeden van hun kinderen worden aangezien voor nietsnutten, profiteurs en luilakken. Het verzorgen, koesteren en opvoeden van je kinderen is de belangrijkste taak die je ooit zult uitvoeren. Als je het voor je werk doet met de kinderen van andere mensen is het ook een maatschappelijk gewaardeerd vak, hoewel over het algemeen onderbetaald, maar voor die van jezelf is het ”niks doen”. Als anderen je niet waarderen en respecteren is het moeilijk om wel jezelf te waarderen en respecteren. Dat is één aspect.
Een tweede aspect is dat wij in onze samenleving het idee hebben neergezet dat borstvoeding over eten gaat en over niks anders. Maar eten geven is haast een bijkomend aspect van borstvoeding. De hechting tussen moeder en kind, de opbouw van zijn immuunsysteem, zijn verstandelijke en emotionele ontwikkeling, dat zijn aspecten van borstvoeding die vaak worden vergeten. Je bent geen fopspeen, je bent bezig met al die aspecten van borstvoeding geven. ”Hij heeft geen honger meer, hij sabbelt alleen maar.” Dat is een onjuiste weergave van de feiten. Zijn buikhonger kan wel gestild zijn, maar zijn honger naar ontwikkeling, liefde, nabijheid zijn dat nog niet.
Bijgaande afbeelding hoort bij: One Thing That Always Improves My Parenting | Sarah MacLaughlin, LSW
Nog een ander aspect heeft te maken met de manier waarop in onze maatschappij wordt aangekeken tegen kinderen. Ik zei het al eerder: wij leven in een uiterst kind-onvriendelijke maatschappij. Hoe meer speciale voorzieningen een samenleving heeft voor kinderen, hoe kindonvriendelijker het is. Kinderen zijn ”een inconvienience”, een ongemak, een sta-in-de-weg. Verzorging en opvoeding zijn er in de mainstream van onze samenleving op gericht om kinderen gevoed en verzorgd te houden en ervoor te zorgen dat ze opgroeien tot brave burgers zonder in dat proces anderen tot last te zijn. Een fopspeen is een middel om ervoor te zorgen dat het ongemak dat een kind levert, wordt beperkt. Het is een uitknop. Een mute-button (zie titelfoto).
Voeden, koesteren en opvoeden zijn heel wat meer dan ervoor zorgen dat kinderen zich braaf en ongehoord laten africhten tot brave burgers. Een kind geven wat het nodig heeft, wanneer het dat nodig heeft en zo vaak en zo lang hij dat nodig heeft is ”lastiger” dan er eten en drinken instoppen en de aan- en uitknop bedienen. Een kind is geen gadget, geen smartfoon met leuke apps. Het is een mens, een individu. Een mens als ieder ander, met dezelfde behoeften, rechten en plichten als elk ander mens. Als ouders bezit je je kind niet, maar je mag hem begeleiden op zijn weg naar volwassenheid. Als ouders ben je niet bezig met het handelen van een onhandigheid of een probleem, maar met het opvoeden van een mens. Het is de mooiste, moeilijkste en belangrijkste taak die je ooit zult uitvoeren. Wees daarvan overtuigd, laat je dat niet afpakken, zelfs niet door jezelf. Je bent geen fopspeen, je bent geen zoethoudertje, je bent geen profiteur. Je bent moeder. Je bent voor jouw kind de zon, de maan en de sterren. Jij bent voor jouw kind zo belangrijk als eten, drinken en ademen. Daarom wil je kind bij jou zijn. Daarom is het voor jouw kind een levensbehoefte om bij jou te zijn.
Niet bij een fopspeen.
Bij jou.
Zijn moeder.
Zijn alles.
Mooi gezegd!
Ontzettend mooi geschreven!
[…] Ik ben geen speen Zuigobject Fopspenen, zoethoudertjes en substituten Weldoener […]
Ik geef al 7 maanden borstvoeding en doe het met veel plezier, en ja je hebt gelijk borstvoeding is meer dan alleen voeding en mijn tepel is geen speen, en ik geef heel graag met alle liefde mijn tepel/borst om veilig en goed in te slapen, en ik geef graag wat hij nodig heeft. Ik begrijp dat ik nu zijn alles ben. En hij is mijn alles, en tegelijkertijd ben IK ook mijn alles. Als ik goed voor mezelf zorg, en veel liefde aan mezelf geef, des te meer ik voor hem kan zorgen en liefde kan geven toch? Waar in het betoog is er ook ruimte voor zorg voor mama? Nogmaals ik doe het graag, en toch breekt het me op van tijd tot tijd…wat als ik zelf de behoefte heb aan rust en slaap? En het duurt 2-3 uur om in de avond hem in slaap te krijgen (steeds weer de andere borst aanbieden). Gelukkig heb ik geen voltijd-baan en kan ik uitslapen met hem, maar hoe zit het met andere moeders dan? Ik lees soms dat ze zeggen dat ze zo kort zo klein zijn, maar 3 a 4 jaar een tekort aan slaap breekt op lijkt me. Ik begrijp dus zeker waarom sommige moeders ervoor kiezen om een speen te gebruiken zo en nu dan. Ik zelf heb het nog niet gedaan, maar soms denk ik er over na als ik zo moe ben en wil slapen….maar goed ik hou t nog vol. Hoe denk jij hierover?
Zoals in mijn bedrijfsvisie staat, treed ik in de eerste plaats op als ”stem van het kind”, ga ik dus uit van de positie van het kind. Het kind is stemloos en kan nog niet voor zichzelf opkomen.Maar daarmee kan ik de noden van een moeder niet over het hoofd zien. In veel van mijn blogs spreek ik over manieren om het jezelf makkelijker te maken als moeder, door je met name minder te buigen voor de eisen van de maatschappij. Maar moederschap is gewoon niet makkelijk, in tegenstelling van het maatschappelijk beeld dat ervan neergezet wordt. Ken je dit blog ook al: https://eurolac.net/wie-heeft-je-een-rozentuin-beloofd/ Daarin heb ik het ook over dit dilemma. Veel links naar verder lezen over slapen en dergelijke ook. Daarin vind je breeduit beschreven hoe ik hierin sta.
O, ja, voor ik het vergeet: ik kreeg 5 kinderen in 10 jaar, dus ik weet hoe het werkt met kleine kinderen en slaap.
Wauw ! Zo mooi geschreven. Spijt dat ik het niet heb volgehouden zonder haar een speen te geven. Mijn dochtertje had een zuigbehoefte van 24/7 en kon zelfs niet naar toilet zonder dat ze het op een huilen zette, maar nu voel ik toch alsof ik haar tekort doe doordat ik heb toen heb besloten haar een speen te geven.
Voel je daar niet door bezwaard. Elke moeder doet wat ze kan. En als de keuze is tussen laten huilen terwijl je even naar de wc bent of heel even een speentje, dan kies ik ook voor het laatste.
Prachtig!