De oorspronkelijke titel van dit blog was ”Borst of fles?” Dat dekt eigenlijk de lading niet, want het betreft hier het proces: Krijgt de baby zijn voeding uit de borst of uit de fles. Vandaar de ondertitel ”Moeder of poeder?” Dit gaat namelijk om het soort melk: die van de moeder of die van poeder. En daarover gaat dit blog. Het product moedermelk of poedermelk.
Twee blogs (deze en deze) over kunst- en flesvoeding die recordaantallen bezoekers trekken op een borstvoedingsblog. Nee, ik ben niet van mijn geloof gevallen, en, nee, ik vind kunstvoeding nog steeds niet een echt goede keuze. Maar ik hoopte met deze blogs duidelijk te maken dat dat niet betekent dat ik moeders die om welke reden dan ook voor kunst- of flesvoeding kiezen een slechte beoordeling geef of veroordeel. Of je een goede of slechte moeder bent heeft veel meer te maken met je intenties. Ik ga er standaard van uit dat elke moeder goede intenties heeft, daarom is elke moeder een goede moeder tot het tegendeel onomstotelijk bewezen is. Elke moeder heeft het recht op goede, volledige en juiste informatie om haar keuzes goed te kunnen uitvoeren. Elke baby heeft recht op een zo goed mogelijk geïnformeerde moeder, zodat zijn veiligheid en gezondheid zo goed mogelijk gewaarborgd zijn. Vandaar dat ik – degene die soms met termen in de geest van borstvoedingsmaffia wordt aangeduid – die blogs schreef. Waar ik het dan deze keer over wil hebben is waarom ik toch word aangezien voor een fanaticus en een maffiosa en als iemand die moeders af zou keuren om de keuzes die zij maken.
Wat ik op kunstvoeding tegen heb heeft vrij weinig met moeders te maken of de keuzes die zij maken, maar met het product zelf en vooral, heel erg vooral, met de manier waarop het, letterlijk en figuurlijk, in de markt gezet wordt. En dan ben ik nog niet eens het meest bang voor regelrechte grove reclame, want daar kunnen veel mensen best doorheen kijken.
Wat mij de meeste angst aanjaagt, omdat er zo heel erg weinig tegen te doen is, zijn de slinkse, bedekte, achter de schermen campagnes van hen die grof geld verdienen aan de voeding voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving, mensen die stinkend rijk worden, smerig rijk, aan het bevorderen van ongezond gedrag. En net als een zekere ”gewoon goede” verzekeraar in een zeker reclamespotje, schud ik minzaam, maar met afkeer mijn hoofd als een dergelijk aanbod wordt gedaan. Die kunstvoeding campagnes lopen al tientallen jaren en zullen dat ook nog wel een poosje blijven doen zolang er geen verbod op komt, zoals dat ook gebeurde voor reclame voor tabak. Die campagnes lopen parallel langs twee fronten: de consument (of zijn moeder) en de zorgverlener.
De consument, of liever gezegd zijn moeder, wordt op subtiele manieren geraakt in haar diepste twijfels: die of zij wel een goede moeder is. Hoe kan ze weten of ze wel voldoende en goede melk heeft voor kind? Wat als ze niet kan voldoen aan zijn behoefte? Hij wil zo vaak drinken en wil niet weg gelegd worden en ligt de hele tijd overal aan te sabbelen. Heeft hij honger? Honger ik mijn kind uit? Help? En dan komt het verlossende woord: je bent een prima moeder en als je zeker wilt weten dat je kind precies krijgt wat hij nodig heeft, gebruik dan dit product. Plaatje van een deskundige erbij al dan niet in witte jas en met of zonder stethoscoop, met in elk geval een warme, vertrouwenwekkende, misschien wat vaderlijke stem. Voila: probleem opgelost, moeder happy, fabrikant happy. Baby happy? dat is maar de vraag. Het is de moeder nauwelijks aan te rekenen. Hormonen en zo, en een falende zorgverlening met vooral falende informatie, educatie en begeleiding. Want:
Zorgverleners worden ook al decennia lang gemanipuleerd door de fabrikanten van kunstvoeding. Zij worden aan de ene kant overladen met indrukwekkend wetenschappelijk lijkend bewijsmateriaal, maar aan de andere kant met attenties en cadeautjes. Ze leren in hun opleiding weinig tot niets over de voeding en het gedrag van normale gezonde zuigelingen en wat ze leren komt voornamelijk uit de koker van de financieel belanghebbenden: de fabrikanten. Ik vind het zorgverleners en hun opleiders wel aan te rekenen. Hoe hoger opgeleid, hoe meer. Het is gewoon heel erg slechte wetenschap om vol te houden dat een niet soort-specifieke, fabrieksmatig verknutselde melk bijna of net zo goed kan zijn als dat wat biologische gezien voor een kind is bedoeld.
Dat het, als wetenschapper, in je op kan komen te willen bewijzen dat de biologische norm voordelen heeft over de interventie. Het is gewoon slecht denkwerk. Volgens de rechten van de mens en de rechten van het kind hebben zorgverleners de plicht hun patiënten en cliënten te voorzien van de best mogelijke voorlichting en zorg. Door naar de pijpen van de kunstvoedingsfabrikanten te dansen falen ze daarin en falen ze als wetenschappers. Zeggen dat borstvoeding het beste is en vervolgens de moeders in de kou laten staan door het geven van foute adviezen, door onbenul, onkunde en ontbrekend inzicht is ontoelaatbaar. Het zou in geen enkel ander onderdeel van de zorg worden geaccepteerd. Er is vrijwel geen enkele instelling voor zwangerenzorg en moeder en kindzorg waar werkelijk wordt gewerkt volgens de basisprincipes van de biologie van de mens. Zelfs de informatie over en de begeleiding bij kunst- en flesvoeding is onvolledig en onjuist. Dat komt omdat de informatie die de fabrikanten hierover geven onjuist is. Voeden en verzorgen volgens het biologische concept levert namelijk gewoon te weinig geld op.
[…] hun ouders maken, wordt nu gedaan of die keuzes van ouders gelijkwaardig zijn. Alsof de keuze voor moeder of poeder niet meer relevant is, zolang die moeder of poeder maar op de juiste manier wordt […]