Soms teken ik petities. Ik vind het een mooie invulling van het begrip democratie: initiatieven vanuit burgers waarmee politici vervolgens aan de slag moeten. Wij kunnen dat! Wij kunnen direct invloed uitoefenen.
Herhaald en bijgewerkt blog, oorspronkelijk bericht 2013
Soms teken ik petities. Ik vind het, net als een referendum, een mooie invulling van het begrip democratie: initiatieven vanuit burgers waarmee politici vervolgens aan de slag moeten. Die luitjes, die in de Tweede Kamer der Staten Generaal op die fraaie blauwe stoelen hun billen warm houden, zitten daar namens ons. Zij heten officieel de volksvertegenwoordigers. Zij zitten daar om onze stem te laten horen en namens ons met de ministers en staatssecretarissen te spreken over belangrijke zaken voor volk en vaderland. De laatste petitie die ik tekende was deze:
”Het Ministerie van VWS stimuleert het geven van borstvoeding. Ook buitenshuis. Helaas worden er nog stééds moeders weggestuurd tijdens het geven van de borst. Ook worden moeders regelmatig naar een ongeschikte plek verwezen, zoals het toilet, als ze om een rustige plek vragen om te voeden of kolven.”
Ik ondersteun volledig het principe van normaliseren van borstvoeding binnen- en buitenshuis. Te vaak nog krijgen vrouwen die hun kind voeden en koesteren aan de borst scheve of lelijke blikken of worden ze weggestuurd of verwezen naar ongeschikte plaatsen zoals toiletten. In principe zou er geen aparte wet nodig moeten zijn om vrouwen dit soort behandelingen te besparen. Het moet wel op de politieke agenda, dat de rechten van vrouwen en kinderen (het kind heeft recht op de best mogelijke verzorging, voeding en opvoeding) met regelmaat worden geschonden. De wet beschermt in theorie borstvoeding en de rechten van vrouwen en kinderen, maar in de praktijk komt er vaak maar weinig van terecht. Ik schreef daar in Wolven en tijgers, leeuwen en lammetjes al eerder over.
(Terzijde: als ik het over leeuwen en lammeren heb kan ik je dit niet onthouden, natuurlijk)
Enfin. Die petitie: hoewel het niet nodig zou moeten zijn en vrouwen in Nederland nu ook al gewoon overal waar zij mogen zijn hun kind mogen voeden, toch maar even tekenen*. Al is het alleen maar om er weer wat aandacht aan te geven. En vooral doorgaan met overal waar je toevallig bent je kind te voeden. Als je nog een kind aan de borst hebt natuurlijk. Ik vrees dat mijn laatste baby een jaar of 23 geleden definitief de laatste slok heeft genomen, dus dat gaat het hem niet meer worden.
Ik schreef hierboven opzettelijk niet alleen voeden, maar voeden en koesteren. Borstvoeding is natuurlijk gewoon eten geven, maar het is ook koesteren. De maart 2016 campagne van Kenniscentrum Borstvoeding gaat over dat aspect van borstvoeding, dat aspect dat verder gaat dan een goede manier om goed voedsel in een baby of peuter te krijgen. Het gaat over het aspect van koesteren, lichamelijke nabijheid, veiligheid en en gezonde emotionele ontwikkeling. Weggestuurd worden tijdens deze bezigheid biedt nu net niet een veilig gevoel en een gezonde emotionele ontwikkeling. Het maakt van iets heel moois iets smerigs.
Wij moeders kunnen dat omdraaien. Ja! Wij kunnen dat! Door gewoon er te zijn voor ons kind en te voeden waar en wanneer wij en onze kinderen daaraan behoefte hebben, voor het nutritioneel en emotioneel stillen van de honger. Door er ook voor elkaar te zijn, door niet weg te kijken en weg te sturen, maar elkaar te erkennen en ondersteunen bij het voeden, koesteren en opvoeden van onze kinderen. Wij kunnen dat. Wij zijn namelijk sterke vrouwen die kunnen doen wat we zelf bedenken. We hebben niemand anders dan onszelf nodig om te zeggen wat we kunnen en mogen en moeten. Doe het gewoon. Neem je kind met je mee en doe wat je voor jezelf doen moet. Laat borstvoeding en koestering in het openbaar zien. Hoe vaker mensen het zien, hoe gewoner het wordt. En als iemand je probeert weg te kijken met boze of afkeurende blikken, kijk ze dan recht in de ogen en tover een brede glimlach op je gezicht, geef een luchtkusje en straal zelfvertrouwen uit. Jij kunt dat!
*) PS: de petitie is inmiddels door de voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Lactatiekundigen aangeboden aan de Tweede Kamer.