Knuffelen is goed. Ik ben zelf van nature niet zo’n knuffelaar, zeker niet als het mensen buiten mijn dichte familiekring betreft. Ik heb mezelf er in moeten trainen om mensen bij een begroeting te zoenen en om relatief vreemden te omarmen. Een van de betere dingen van de coronamaatregelen voor mij is dat aanraking min of meer verboden is.
Titelafbeelding: De HUG cursisten ()2014)
Zelfs een hand op de schouder van een moeder die ik begeleid is niet altijd een vanzelfsprekendheid geweest. Wellicht kreeg ik als kind niet genoeg knuffels? In onze familie werden kussen gereserveerd voor echtelieden, voor (groot-)ouders en (klein)kinderen bij slapen gaan en verjaardag. Bij mijn vader op schoot zitten stopte voor het einde van de lagere school. Mijn ouders hadden dat van hun eigen ouders ook niet erg meegekregen.
Dat het toch nog goed gekomen is met me, is wel te zien aan het feit dat ik gisteren (nu ja, een paar jaar geleden, toen ik dit blog oorspronkelijk schreef) een hele dag doorbracht bij een scholing voor een begeleidingsprogramma met de titel ‘HUG Your Baby’ (knuffel je baby). Nu moet ik toegeven dat het HUG hier niet staat voor knuffelen. Het is een letterwoord en staat voor Help Understanding Guidance for young families). Maar het gaat wel om heel directe, persoonlijke, één-op-één aandacht. En na zo’n studiedag wil je zeer beslist een baby knuffelen. Baby’s zijn namelijk de meest wonderbaarlijke, intelligente, communicatieve wezens die je je kunt voorstellen. Het is zo jammer dat veel volwassenen hun taal niet meer verstaan. Het niet-verstaan van de taal van de baby is een bron van verdriet, onnodig verdriet, voor veel moeders.
Een belangrijk misverstand ontstaat als de moeder tegen haar baby praat en de baby draait het hoofdje weg of sluit zijn ogen. Moeders zijn dan geneigd te denken dat baby haar zelf afwijst of haar en interessant genoeg vindt om naar te luisteren, verveeld raakt. Maar de baby die het hoofdje of de ogen wegdraait of de oogjes sluit, zegt niet ”ik mot jou niet niet”, maar hij zegt ”mama, het is me allemaal even te veel nu, ik moet even tot mezelf komen.” Op dat moment is het tijd om even de baby tegen je aan te houden, mag ook huid-op-huid zijn, zodat zijn en jouw hormonen dat proces van tot zichzelf komen ondersteunen. En dan kan baby gaan slapen, of verder spelen of aan de borst gaan.
Deze cursus dag was er vooral gericht op zorgverleners handvatten te geven om de baby zo te observeren en die observaties te beschrijven aan de moeder, dat zij haar kind en zichzelf beter leert kennen en dat zij samen beter kunnen communiceren. Daardoor wordt de band sterker en zal de borstvoeding ook vlotter verlopen. Het risico van voortijdig stoppen met borstvoeding wordt er ook een stuk minder door. De behoefte van de baby zoals die wordt geuit door zijn lichaamstaal en gedrag kan beter worden gecombineerd met die van de moeder. Een fascinerende dag was het gisteren. Wees maar gerust, hier ga je meer van horen. De collega’s die gisteren meededen gaan dit allemaal eerst even voor zichzelf laten bezinken en dan gaan we samen nadenken hoe we dit naar de Nederlands/Vlaamse situatie kunnen gaan vertalen.
PS: Het wegdraaien van het hoofdje is een van de SOS-sen van de baby: Signs of Over Stimulation.
SOS – Signs Of Overstimulation
Fysiek
-
- Kleur
-
- Spierspanning
Mentaal
-
-
- Spacing out
-
- Switching off
-
- Shutting down
-