In de hippie flowerpowertijd waren goeroes een hot item. Iedereen moest en zou naar Indiase Ashrams om in de leer te gaan bij een goeroe. Velen waren teleurgesteld wanneer die goeroes ze niet konden of wilden vertellen wat ze moesten doen, maar in plaats daarvan akelige en lastige en op het eerste gezicht idiote vragen stelden om de levensgeluk zoekers zelf aan het denken te zetten.
Titelfoto: The Beatles bij The Grinning Guru, die naar verluidt later een oplichter zou blijken te zijn.
Ook in onze tijd zijn goeroes weer hot, maar dan anders. De term goeroe wordt nu gebruikt voor mensen die als (al dan niet zelfbenoemd) expert een boodschap uitdragen en daarmee volgelingen vergaren. Dat kunnen mensen zijn die een bepaalde voedingsleer of een dieet voorstaan, of mensen die dieren opvoeden of mensen die kinderen opvoeden. Helemaal in de top zien we de laatste tijd de opruimgoeroe Marie Kondo. Volgens Marie Kondo veroorzaakt rommel stress en leidt een minimalistische leefwijze en leefomgeving tot levensgeluk. En daarmee zijn we weer terug bij de hippie goeroes.
Ik vind het allemaal prima hoor, dat mensen boeken schrijven (dat doe ik per slot zelf ook, zie boek link) over onderwerpen die hen na aan het hart liggen of over methodes die ze ontwikkeld hebben en die voor hen zo glorieus werken. En extra bonuspunten als ze daar andere mensen een plezier mee doen. Waar ik het moeilijk mee heb is de pretentie dat ze de wijsheid in pacht hebben en dat hun methode voor ieder individueel mens geldt en werkt en dat zij mensen lijken te willen vertellen wat ze moeten doen.
En weet je? Ik ben een grote meid en ik bepaal zelf wel wat ik al dan niet moet doen. Mensen zijn heel verschillend en wat werkt voor de een, kan volledig averechts werken voor de ander. Vooral bij de stelligheid van de aanname dat rommel stress veroorzaakt, moet ik denken aan de aan Einstein toegewezen quote over de rommel op een bureau hiernaast. Niet dat ik opruimgoeroes of hun volgelingen nu maar direct als leeghoofdigen categoriseer, ik zou niet durven, maar het geeft toch te denken, dat het meest creatieve brein dat in de recente geschiedenis bekend is, een studeerkamer had waar Marie Kondo gillend van zou wegrennen. Ik zou wel willen dat ze (de goeroes allerhande) van mensen minder eenheidsworst zouden maken.
Enfin, eerder zei ik al iets over ”al dan niet zelf verklaarde” goeroes. Sommige mensen die ergens in excelleren worden door anderen tot goeroes gebombardeerd. Het is mij ook overkomen. Ik word daar wat ongemakkelijk van. Het is waar dat ik over mijn onderwerp van expertise (de menselijke lactatie en de begeleiding bij borstvoeding) veel weet, mogelijk meer dan de gemiddelde mens, en mogelijk meer dan sommige andere experts in het veld. En ik houd er van om die kennis te delen met andere mensen. Waar ik niet van houd is om andere mensen te vertellen wat ze moeten doen. De moeders waarmee ik werk, en de zorgverleners, zijn, net als ikzelf, grote meiden (en jongens) die uitstekend in staat zijn om zelf te bepalen wat goed voor ze is en wat ze moeten doen. Ik geef ze alleen informatie die ze kunnen gebruiken om die beslissingen te nemen.
Dus als mensen mij vragen ”Gonneke, wat moet ik doen?” dan is mijn antwoord dat ik niet weet wat jij moet doen. Echt niet. Ik kan je uitleggen hoe het werkt met borsten en baby’s en zo. Ik kan niet zien of weten wat jij kunt of wilt of waar je al dan niet goed in bent en hoe dat allemaal combineert. En welke andere facetten nog meespelen in jouw unieke situatie. Dus zal ik eerder net als die hippie goeroes een tegenvraag stellen: ”Wat wil jij? Wat is jouw doel? Wat heb jij nodig of wat heeft jouw kind nodig?” En zo. En ik kan opties geven: ”Je zou dit kunnen of je zou dat kunnen of nog iets anders.”
En dan mag jij zelf weten wat je doet. Want ík weet niet wat jíj moet doen.