Een dop erop kan voorkomen dat inhoud verloren gaat. Dop erop kan voorkomen dat iets wat nodig is niet verder stroomt. Positief en negatief van dop erop
In diverse publicaties (bij mij en op andere plaatsen) wordt regelmatig gesproken over het afkolven van moedermelk of colostrum voor het kind al geboren is. Dit kan handig zijn om te voorkomen dat de pasgeboren baby ongeschikte melk krijgt als zorgverleners denken dat de moeder op het moment zelf onvoldoende voeding voor haar kind heeft.
Let wel: het is uiterst zeldzaam dat een moeder in de eerste 48 uur werkelijk te weinig voeding voor haar kind heeft.
Het gaat om verondersteld te weinig melk en verondersteld toegenomen voedingsbehoefte bij de baby. Zowel het tekort aan melk als de toegenomen behoefte aan voeding bij de baby zijn, als ze al optreden, meestal iatrogeen, dat wil zeggen door medisch handelen veroorzaakt. Een beeldende demonstratie, door Penny Simkin, van wat er gebeurt als de baby snel na zijn geboorte wordt afgenaveld. Een kind dat, nadat hij is geboren, al het bloed krijgt waar hij recht op heeft, heeft een goede voorraad energie, ijzer, vitamine K en zuurstof, om er maar een paar te noemen. Het bloed in de placenta is van de baby. Als de navelstreng binnen enkele minuten na de geboorte van het kind wordt afgeklemd, zal een flink deel van zijn bloed niet in zijn lijf, maar in de placenta zitten. Je kunt zo’n baby vergelijken met iemand die net een flinke hoeveelheid bloed heeft verloren na een ongeluk (Morley, 2011). Het vroeg afnavelen (vóór de navelstreng is uitgeklopt) ontneemt de baby waar hij recht op heeft en wat hij nodig heeft.
Te vroeg een dop op de navelstreng zetten is een van de redenen dat moeders al voor ze bevallen gaan afkolven. Door het onthouden van zijn eigen bloed aan de baby heeft hij tekorten. Die tekorten moeten worden aangevuld. Idealiter door vaak een beetje colostrum te drinken, terwijl hij energieverlies voorkomt door huid op huid buik op buik bij zijn moeder te liggen. Maar ook daar gaat vaak van alles fout. Gezonde pasgeborenen mogen dan wel een uurtje zo bij mama blijven, maar gecompliceerd geboren kindjes worden al snel naar speciale apparatuur gebracht. Daar staan ze bloot aan stress en hebben ze moeite om hun ademhaling, hartslag en temperatuur te regelen. Dat kost bergen energie, die ze niet naar genoegen kunnen aanvullen aan de borst. En dus hebben ze bijvoeding nodig. En daarom kolven die moeders dan. Eenzelfde verhaal kan ik ook vertellen over ‘’suikerbay’s’’: baby’s van moeders die te veel aankwamen in de zwangerschap en moeders met een vorm van diabetes, en baby’s die meer wegen dan een bepaald arbitrair gekozen gewicht. Zolang er geen zicht is op betere protocollen in ziekenhuizen zullen moeders zich inderdaad gedwongen kunnen voelen om prenataal te kolven, om te voorkomen dat hun baby bijvoeding van niet-menselijke oorsprong krijgt.
Je kunt natuurlijk de prenataal gekolfde melk op heel veel manieren bewaren, maar een spuitje met een dop erop is om meerdere redenen handig. Ten eerste is het klein genoeg om de benodigde kleine hoeveelheden afgepast te bewaren en later vanuit het spuitje te geven. Bewaren in grotere verpakkingen kan makkelijk aanzetten tot het geven van grotere hoeveelheden dan een pasgeboren maagje kan verwerken. En alsmaar heen en weer van verpakking naar verpakking leidt tot verlies van volume en kwaliteit.
[…] In dit blog sprak ik daar eerder over. […]
[…] Dop erop […]