Geplaatst op Geef een reactie

Vijftig tinten wit

vijftig tinten wit

In december 2012 schreef ik Vijftig tinten wit, met een knipoog naar de verfilmde boekenserie 50 Tinten Grijs. De hype rond de boeken en films is uitgedoofd, mar het verhaal over de kleuren van melk is nog steeds actueel. Een rerun dus.

Porno is helemaal hot. Softporno. Voor vrouwen. Met een literair tintje. Wel een grijzig literair tintje. Ik moet zeggen, ik heb me er nog niet aan gewaagd, aan die grijze hype. Ik ben niet zo van de porno en van het geweld. Niet dat ik nooit iets lees wat over geweld gaat of een erotisch tintje heeft. Zo kan ik me helemaal verliezen in fantasyliteratuur, wat vaak zeer expliciet gewelddadig is. Maar seks en geweld om het seks en geweld en vooral in die combinatie, mwah, nee, daartoe voel ik me niet zo aangetrokken. De titel is natuurlijk wel geniaal en die biedt inspiratie voor heel andere verhalen. Want wat kan nog meer wel vijftig tinten hebben? Melk bijvoorbeeld, moedermelk om te precies te zijn. Laten we het dus eens hebben over de vijftig (of daaromtrent) tinten wit van melk.

Melk van koeien is over het algemeen van een dik-witte kleur, vooral de melk die zo uit de koe komt. Hier zit vrij veel vet in en heel veel caseïne. Beide stoffen bevinden zich als licht reflecterende bolletjes in de vloeistof en omdat ze alle kleuren reflecteren en niets absorberen ziet de melk er wit uit. Wit als lichtkwaliteit is namelijk de combinatie van alle kleuren samen. Wanneer je die witte melk naast versgevallen sneeuw houdt, blijkt het wit van de melk een romiger wit te zijn, neigend naar crèmig of gelig. Verse, onbezoedelde sneeuw is de puurste tint wit die er bestaat. Het crèmig-gele aspect van koemelk wordt voornamelijk veroorzaakt door het voer van de koe, preciezer gezegd: de al dan niet natuurlijke kleurstoffen in het voer van de koe.

Mensenmelk kan ook dat romig-crèmige aspect van wit hebben. Hoe vetter de melk, hoe romiger de kleur. Het is een wit dat beelden van weelderigheid geeft. Mensenmelk bevat maar weinig caseïne, dus de mate van witheid hangt veel meer af van het vetgehalte. De andere eiwitten, suikers, vitaminen en mineralen weerkaatsen het licht niet zo perfect als vet en dus worden sommige stralen geabsorbeerd in plaats van gereflecteerd. Daardoor verandert de kleur van magere melk via een steeds minder weelderig roomwit naar wit met een blauwachtig aspect. Blauw wordt makkelijk geassocieerd met water en schraalheid. Die associatie doet geen recht aan de vetarme melk, want ook in deze melk zitten volop belangrijke en onmisbare voedingsstoffen en beschermende factoren.

kop of muntColostrum heeft kleuren in het witte spectrum die via room en goudgeel naar oranje overgaan. Colostrum heeft een glanzend-weelderig aspect met een neiging naar koninklijk. Het is de rijkste vorm van melk en dat toont zich in de kleur. Colostrum is zozeer een wit goud dat zelfs de kleur dat goud weerspiegeld. In de loop van de eerste drie dagen vervaagt het goud en komt het romige wit naar voren. Wanneer colostrum overgaat naar gewone melk komt een blauwige tint het geel en goud vervangen.
In de eerste dagen kan de romige en gouden kleur van colostrum verdrongen worden door rossig bruin en bruintinten. Dit wordt veroorzaakt door restanten van afgebroken cellen en oud bloed in de melkkanalen, mogelijk als gevolg van een verwonding in het verleden. Het kan geen kwaad, de baby wordt er niet ziek van. Ook later kan de melk roze of rood verkleuren door bloed. Het gaat dan om vers bloed door bijvoorbeeld een gesprongen adertje. Soms kan net als bij een bloedneus spontaan een bloeding optreden of er kan letsel door een slag of stoot zijn opgetreden. Of er is een kloof in de tepel waaruit bloed komt, dat zich met de uitstromende melk mengt. Ook dit is voor de baby ongevaarlijk. Hij drinkt dat op en verteert het. Kinderen worden over het algemeen niet misselijk van bloed, het zijn de volwassen omstanders die misselijk worden bij het idee van bloed.

Tot slot zijn er de vele tinten die melk kan krijgen door natuurlijke of toegevoegde kleurstoffen uit wat moeder eet of drinkt of door medicijnen. Roze, geel, oranje, blauwig, groen, … alles is al eens eerder gezien. Gele kunstmatige kleurstoffen zijn wat dat betreft berucht en ook de natuurlijke groene kleurstoffen uit bijvoorbeeld zeewier. De baby heeft er doorgaans geen last van, drinkend aan de borst ziet hij niet wat er binnenkomt en de maag kan over het algemeen alles aan waarvan de moeder om te beginnen ook niet ziek werd. Bij erg sterk werkende kleurstoffen kan de inhoud van de luier ook een andere kleur krijgen. Maar de kleur, geur en consistentie van de luierinhoud is stof voor een ander verhaal, evenals melk voor baby’s waar een luchtje aan zit (de melk dan, de baby’s ruiken altijd prima).

Lees verder over melk en moedermelk via de tags hieronder

Bonus

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.