Ik fietste over een fietspad langs een zandweg door het bos. De omgeving was prachtig en ik wilde graag rondkijken. Helaas was dat niet mogelijk. Het paadje was smal, met bobbelige bermen en als ik fiets volgt mijn fiets mijn ogen. Ik herinner me dat nog van paardrijden. Eerst denk je dat je een paard stuurt door te trekken aan de teugel aan de kant waar je heen wilt. Dat werkt niet zo. Ik hoor het de rijinstructeur in het midden van de bak nog zo roepen: ”kijk waar je gaat, niet wat je doet”. Door je te focussen op waar je heen wilt, verandert je zit en je houding en je gewichtsverdeling en het paard reageert daarop door die kant op te gaan. Voor een ruiter die goed communiceert met zijn paard zijn bit en teugel niet echt nodig.
Verder lezen Doelgericht