Tafelmanieren

Maar zijn dit wel realistische eisen om aan een kind te stellen? Wel tegen dat ze een jaar of vier-vijf zijn, wellicht al wat eerder. Maar zeker niet in het jaar dat ze bezig zijn met leren wat eten en voedsel eigenlijk zijn en terwijl ze nog hun motoriek aan het ontwikkelen zijn. In het eerste halfjaar, wanneer het kind nog enkel borstvoeding krijgt, heeft hij geen boodschap aan tafelmanieren en restricties in de hoeveelheid, de frequentie en de duur van zijn maaltijden, snacks en tussendoortjes. De borst is er altijd voor buikhonger, mamahonger en bij ongemak. Een wat ouderwets woord voor borstvoeding geven is zogen. Dat woord ligt dicht bij zorgen en dat is wat borstvoeding eigenlijk is: zorgen voor het kind, meer dan puur eten geven. Er gelden daarom ook nog helemaal geen maaltijd-etiquette-regels.
De eerste kennismaking met vast voedsel is voor kinderen een groot avontuur en heeft in hun eigen perceptie niets te maken met het onderhoud van het lichaam. Het gaat om ontdekken en ontwikkelen van je zintuigen: tastzin (lekker met je vingers erin peuren en het in je gezicht smeren), gehoor (hoor hoe grappig dat kletst tegen de vloer), reuk- en smaakzin (een wijn connaisseur in de dop, en alle geuren en smaken zijn nieuw). De tastzin werkt ook in de mond, want elk voedsel voelt anders aan in de mond: het is knapperig, hard, week, sappig, vast, vloeibaar. Maar knapperig en zoet is anders dan knapperig en zout, Zuur met kraak is anders dan vloeibaar zuur. Zelfs smaakt een stukje brood dat je met je hele hand in je mond stopt anders dan eenzelfde stukje brood van een vork gehapt. En vergeet niet dat je zeker ook moet uitproberen of het anders smaakt als mama die vork vasthoudt of dat je dat zelf doet.