Op eieren lopen

Op eieren lopen betekent dat je je bij alles wat je doet eerst zes keer nadenkt voor je het doet. Lezend in internationale discussiegroepen blijkt dat ook praten over moeders en borstvoeding meer op eieren lopen vergt dan ik dacht.

Ik gooi het er maar meteen uit.

Er zijn mensen die vinden dat we de taal rondom het voeden van een kind en de lichaamsdelen die daarbij gebruikt worden radicaal moeten veranderen. Want, waar het vroeger automatisch een moeder en even automatisch een vrouw was die haar eigen kind of het kind van een andere vrouw/moeder, aan haar borst voedde met moedermelk, daar hoeft dit nu niet meer zo te zijn. Er zijn mensen die zich niet identificeren met een binair geslacht of binaire gender identiteit (mannelijk of vrouwelijk,  man of vrouw), maar tot een derde (of nog andere) vorm. Of mensen die geboren zijn als het een, maar die zich identificeren met het ander (al dan niet door operaties ondersteund). En die mensen zouden er aanstoot aan nemen, zich niet erkend voelen, door het gebruik van woorden die  een vrouwelijke identiteit veronderstellen.

Ik ben het er helemaal mee eens dat het binaire stelsel wat beperkt is. Biologisch gezien voldoet het uitstekend. Het overgrote deel van alle diersoorten is binair, of het kan naar believen switchen of is beide gelijk. Voor voortplanting is nu eenmaal een mannelijk en een vrouwelijk element nodig. Psycho-emotioneel kan het voor mensen zijn beperkingen hebben. Mensen hebben de neiging niet voldoende te hebben aan een vaste verdeling van X-en en Y-en voor het aannemen van een identiteit. En dan zijn er ook natuurlijk mensen die zich niet thuis voelen in het vadertje-en-moedertje-prentenboekbeeld.

Er is in de menselijke samenleving veel meer variëteit dan het simpele X-Y verhaal. En ik ben daar dankbaar voor. Het geeft kleur aan het bestaan. Ik zie en hoor en erken de behoefte aan het zelf bepalen van de eigen identiteit en daarnaar behandeld te worden met hetzelfde respect dat elk mens toekomt. Als je van je ouders de naam Jacqueline kreeg en nu liever Jacques wilt worden genoemd of omgekeerd: met alle liefde doe ik dat. Als je je niet thuis voelt bij hij/hem of zij/haar, dan spreek ik jou aan zoals jij dat wel wilt. Als jij mij benadert en ik twijfel aan jouw identiteit, dan zal ik je vragen wat jouw voorkeur heeft. Als jouw vagina nu een penis is, of omgekeerd, zal ik de nu anatomisch correcte term gebruiken. Als jij je niet happy voelt bij de naam moeder of bij het woord borst of de term moedermelk, dan zoeken we naar een term waar jij wel blij van wordt. Ik doe dat bij al mijn cliënten, bij al hun existentiële vragen en obstakels.

Tot zover geen probleem. Maar de mensen waarover ik eerder sprak vinden dat ik ook in mijn geschreven uitingen, zoals boeken, artikelen of blogs, gender-neutraal zou moeten spreken. En dat is waar ik problemen ga krijgen. Mijn teksten gaan er niet leesbaarder op worden als ik overal waar ik ‘zij’ wil gebruiken, meerdere of andere termen moet neerzetten. Van alle ‘moeders’ in mijn tekst ‘ouders’ maken gaat nog wel, hoewel ik daar persoonlijk niet blij van word, maar overal zij/hij/neutraal zetten maakt de tekst niet mooier of begrijpelijker. En wat moet je in het Nederlands gebruiken om geen als vrouwelijk geassocieerd woord voor borst te gebruiken? In het Engels gaan er stemmen op om breast te vervangen door chest. Het krijgt van mij geen schoonheidsprijs. Chest is de borstkas en dat is niet waar je een kind mee voedt. In het Nederlands is borst zowel het woord voor het orgaan dat melk maakt, als voor het naar voren gerichte deel van de bovenste helft van de torso.

Borstvoeding wil ik wel vervangen door zogen. Zogen is een mooi woord dat, in elk geval in klank, verwant is aan zorgen. Zogen en zorgen zijn volkomen gender neutraal en geven precies aan waar het in de zorg voor het nageslacht om gaat. Maar het is een ouderwets woord, het ligt niet meer lekker in het gehoor.

Dat waren zo’n beetje mijn overwegingen over dit onderwerp. Waar ik nou zo benieuwd naar ben: wat vind jij hier van? Praat mee in de reacties hieronder.

Wat vindt jij? De traditionele woorden blijven gebruiken in publicaties of gaan voor genderneutraliteit? En welke woorden dan wel of niet?

PS: ik krijg ook graag antwoorden van mensen die zelf niet binnen de ”traditionele gender-identificatie passen. Dit blog geeft aan waar ik zelf op dit thema sta waar het mijn openbare uitingen betreft en mijn persoonlijke contacten met cliënten.