De Mommywars wordt het genoemd. Het veronderstelde verschijnsel dat moeders elkaar in de haren vliegen over vermeend goed en slecht moederschap. Het lijkt allemaal heel echt en erg, maar het is in feite net zo fake als een filmgevecht. De titelfoto is een scène uit het laatste deel van de Twilight Saga, waar naar het schijnt een gruwelijke oorlog gaande is tussen twee groepen op een groot besneeuwd veld. In feite is het een grote sporthal met een witte vloer en groene wanden. Een groen scherm opname heet dat. Alles wat hier groen is, wordt later opgevuld met een geschikte achtergrond. Acteurs die grote sprongen moeten maken, hangen in een harnas aan kabels te doen alsof ze springen.
Eerder verschenen in 2015 als Oorlog
DISCLAIMER:
Met de woorden van De Groene Vrouw wil ik voorafgaand aan het blog duidelijk stellen dat ik met dit blog (en alle andere die over kunstvoeding gaan) geen aanval pleeg op individuele moeders, maar enkel op de marketing van kunstvoeding en degenen die die marketing betalen: ”Als je flesvoeding geeft of gegeven hebt wil ik één ding heel duidelijk zeggen: ik heb begrip voor de pijnlijke omstandigheden die sommige moeders aan de fles(voeding) brengt en ik hou óók nog van je als flesvoeding een bewuste keuze is/was. Ik veroordeel je niet. Maar ik ga ook niet doen alsof flesvoeding ‘even goed’ is als borstvoeding. Daar zit geen waarde-oordeel aan over jou als moeder, het is een objectieve waarneming.”
De Mommywars wordt het genoemd. Het veronderstelde verschijnsel dat moeders elkaar in de haren vliegen over vermeend goed en slecht moederschap. Het lijkt allemaal heel echt en erg, maar het is in feite net zo fake als een filmgevecht. De titelfoto is een scène uit het laatste deel van de Twilight Saga, waar naar het schijnt een gruwelijke oorlog gaande is tussen twee groepen op een groot besneeuwd veld. In feite is het een grote sporthal met een witte vloer en groene wanden. Een groen scherm opname heet dat. Alles wat hier groen is, wordt later opgevuld met een geschikte achtergrond. Acteurs die grote sprongen moeten maken, hangen in een harnas aan kabels te doen alsof ze springen.
Ik heb met name dit voorbeeld genomen, omdat deze oorlog op meerdere punten niet echt is. Ten eerste is het een film natuurlijk, een verzonnen verhaal. Maar zelfs in dat verzonnen verhaal is het niet een echte gebeurtenis, maar een visioen van wat zou kunnen zijn. Er wordt een vijandige partij een beeld voorgeschoteld waarvan wordt gedaan alsof het echt is. Een verzonnen visioen van een soort helderziende die haar visioenen kan manipuleren. En dat manipuleren is nu precies de bedoeling van het hele idee van de Mommy wars. Natuurlijk hebben moeders altijd al gewedijverd over wiens baby het snelst, het liefst en het slimst is. Want zo’n geweldige baby straalt af op jou als moeder.
Maar dat is niet wat met Mommywars wordt bedoeld. Daarbij gaat het om zeer subtiel geplante ideeën dat goede of slechte moeder wordt bepaald door de keuzes die je maakt in de voeding en verzorging van je kinderen. De reclamemakers van de kunstvoeding industrie hebben uiterst subtiel een verzonnen werkelijkheid neergezet waarmee ze de onbewuste gedachten van moeders manipuleren. De illusie bestaat uit drie delen. De eerste is dat alle moeders hun best doen en het beste voor hun kind willen. Het tweede deel is dat de keuzes in voeding gelijkwaardig zijn en het derde dat moeders elkaar moeten steunen in de keuzes die ze maken. De tweede is de enige die pertinent onjuist is. Door deze als het beleg van een sandwich tussen die andere twee in te plakken wordt hij gemakkelijk als waarheid aangenomen.
En nu komen de hersenspoel spelletjes. Want wie nu durft te zeggen dat de keuze niet gelijk is, dat de ene optie kwalitatief minder is dan de andere, zegt daarmee dat moeders die die optie kiezen het fout doen. Daarmee overtreden ze regel drie en betwijfelen ze regel één. En zo start je een oorlog. En alles wat nu degenen die regel twee in twijfel trokken zeggen om uit te leggen dat zij gelijk hebben, is als olie op het vuur, want alles stapelt op die overtreding van regel een en drie. Degenen die zeggen dat die ene keuze mogelijk niet de goede is trekt het moederschap en de oprechtheid van de moeders die die keuze maakten in twijfel. De aanbieder van het verhaal is degene die duidelijk maakt hoe gemeen die beschuldigers zijn en zij krijgen een aureooltje van goedheid. Zij menen het immers goed met moeders die niet kunnen voldoen aan de hysterische eisen van de borstvoedingsmaffia. Gelukkig is er hun superbe product zodat zij moeder kunnen zijn zonder schuldgevoel.
Lees wat andere bloggers over de recente opleving van de mommy wars schreven
Mayim Bialik: Kveller – Mayim Bialik: Don’t Fall For That Similac Commercial.
Hathor the Cowgoddess:
Similac’s Mommy Wars video…thoughts « Hathor the Cowgoddess and Mama Is… Comics.
Evolutionary Parenting:
That Similac Ad (You Know the One) | Evolutionary Parenting | Where History And Science Meet Parenting.
The Birthing Space: How the Similac Mommy Wars Ad Creates the War it Pretends to End | The Birthing Space.
[…] hele schuldgevoel verhaal is, net als de Mommy Wars uitgevonden en in de markt gezet door de fabrikanten van borstvoeding substituten. Deel van het […]
[…] in onverkwikkelijke bitchfights. Over het algemeen niet fysiek, maar wel met woorden. Deze Mommywars, zoals ze in Engelssprekende delen van het www al worden genoemd zijn het ultieme resultaat van […]