Geplaatst op Geef een reactie

Moeilijk

Olijke oligosacchariden en afvalverwerking

Toen ik nog kleine kinderen had en dus niet buitenshuis werkte, had ik stagiaires van een verzorgenden-vooropleiding in huis. zij hielpen met het huishouden en de kinderen. Ik heb het altijd hilarisch gevonden dat die jonge meiden (en jongen) van mij het huishouden moesten leren. Maar goed, dat is een ander verhaal.

Op een keer kwam het nieuwe meisje kennismaken en ik liet haar door het afscheid nemende meisje rondleiden en uitleggen wat er zoal werd gedaan. In die tijd was ik ook een actief leidster bij borstvoedingorganisatie LLL en gaf maandelijks leiding aan een moedergroep. Als er op die dag een stagiaire was, ging ze met me mee uiteraard. Aan het einde van de rondleiding en de uitleg kwam er dus de mededeling dat we af en toe naar een ander huis gingen waar dan allemaal moeders en baby’s en peuters  kwamen. ”En dan gaat zij” met een vinger in mijn richting ”aan die moeders leren hoe ze borstvoeding moeten geven.” Beetje besmuikt, want toch wel een beetje vreemd. Het nieuwe meisje keek haar wat bevreemd aan. Niet dat ze die borstvoeding zo gek vond, maar dat dat kennelijk aangeleerd moest worden: ”Maar dan doe je toch gewoon zo en zo en dan drinkt die baby toch?” onderwijl een gebaar maken van bloes omhoog en baby naar zich toe halen.

1 van de eerste bijeenkomsten van de ”Founding mothers” van LLL in 1956

Die komt er wel, dacht ik, tussen het inhouden van mijn lachen, om het verbouwereerde gezicht van het vertellende meisje, door. Ze had natuurlijk volkomen gelijk, het zou helemaal niet nodig moeten zijn om vrouwen expliciet te leren hoe ze borstvoeding moeten geven. In een ideale wereld zou zij dat namelijk als opgroeiend meisje en jonge vrouw al -tig keren gezien hebben bij de moeders in haar omgeving. Dat is hoe wij primaten zulke dingen leren. Maar wat ziet een meisje tijdens haar opgroeien in onze contreien nu helemaal aan baby’s, laat staan baby’s aan de borst? Juist toen ik deze laatste zin had geschreven las ik het volgende commentaar op een Facebookbericht:

Ik kom uit een familie waar de borstvoedingstraditie overeind is gebleven. […] Maar ook bij mij was het vechten. Ik schreef bewust borstvoedingstraditie, omdat de manier van voeden een cultureel fenomeen is. De super power om melk te kunnen maken hebben we allemaal. Maar borsten en hormonen hebben, dat is zoiets als een auto hebben zonder rijbewijs. Je kunt er zonder rijbewijs misschien nog net mee wegrijden, maar het gaat hotsend en botsend. Ik zie het voeden echt als een vaardigheid van moeder en kind […] er komt zoveel kennis bij kijken. Wij leven niet in een [omgeving] waar we het dagelijks zien gebeuren. Wij moeten het helemaal zelf uitvinden. En bovendien doen we automatisch wat ons is voorgeleefd, want dat is onze cultuur. Wat in veel gevallen dus flesvoeding is. Ik heb het er heel moeilijk mee dat borstvoeding niet de standaard is in ons land, dat de vrouwen met 5 maanden oude baby’s om me heen massaal afbouwen. Maar veroordelen doe ik het niet. Want hoewel het voeden bijna de essentie is van onze soort als Mammalia, is de cultuur er gewoon niet naar waardoor je in staat moet zijn out of the box te denken en doen, los van de cultuur die je met de paplepel is ingegoten. En moet het je ook nog eens lukken om te ‘leren autorijden’ met op zijn hoogst af en toe een instructeur of bijrijder. (geplaatst met toestemming)

null

Omdat het dus niet (meer) onze cultuur is, moeten we het aan nieuwe moeders aanleren. En is het dus vaak ook moeilijk. Er zijn zoveel dingen die je als beginnende moeder of zelfs als ervaren moeder niet weet. Zo had ik dit ook wel willen weten of bedenken in de jaren dat ik volop in de spuitluierkinderen zat: Confessions of a Stay At Home Mum: The Vest Epiphany.
De moeite die ik me met die wetenschap had kunnen besparen!. Dus ga ik met nieuwe moed verder om moeders die kennis en wetenschap mee te geven over borstvoeding: hoe doe je dat, wat is normaal babygedrag, wat mag je verwachten als moeder en hoe doe je dat eigenlijk, dat borstvoeding geven? Nou, eigenlijk gewoon, net als alle andere zoogdieren. Op deze pagina’s vind je volop teksten die daarover gaan.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.