Een goed begin is het halve werk, maar half werk is ook onaf werk, er met de pet naar gooien. Een goed begin is ’t halve werk, maar een sukkelig begin is half werk.
Een goed begin is het halve werk, maar half werk is ook slecht werk, on-af werk. Een goede start is belangrijk, maar het moet niet leiden tot half werk. Een baby die een goed begin heeft, heeft de helft van zijn werk al gedaan. Maar die andere helft mag niet worden vergeten. Het zelfde geldt voor moeder.
Een goed begin voor de moeder is een goede voorlichting voor ze gaat bevallen, liefst al voor ze zwanger wordt. Ik neig meer en meer naar een verschuiven van prioriteiten. Deed ik in het begin van mijn borstvoedingsbegeleiding carrière mee met de brede stroming van zoveel mogelijk technische informatie (het hoe wat waar wanneer en hoeveel van aanleggen met name), nu neig ik meer en meer naar het vertellen over verwachtingen. Culturele verwachtingen en biologische verwachtingen. Verwachtingen van de cultuur en verwachtingen vanuit de blauwdruk van het kind. Die verwachtingen staan namelijk lijnrecht tegenover elkaar en dat is de oorzaak voor heel veel problemen.
In onze cultuur verwachten we dat een baby een bepaald aantal keren, met gelijkmatige tussenpozen een stevige maaltijd drinkt en vooral lange periodes aaneengesloten slaapt in een eigen bedje, al dan niet in een eigen kamertje. Tussendoor is hij nu en dan even wakker voor knuffels en zelfstandig spel. Korte voedingen, elkaar sneller dan verwacht opvolgende voedingen en korte onregelmatige slaapjes en vooral niet alleen willen zijn, worden gezien als afwijkend gedrag, probleemgedrag dat moet worden veranderd. Er is een bloeiende en groeiende industrie van producten en methodes om ervoor te zogen dat kinderen zich naar deze culturele verwachtingen zullen gedragen of waarmee ze kunnen worden getraind zich zo te gaan gedragen.
Om deze verwachtingen bij te kunnen stellen is meer nodig dan een prenatale cursus, het veronderstelt een omslag in de hele maatschappij. We zouden kunnen beginnen met de opleiding van zorgverleners. Als we hen van het begin af aan instrueren over wat normaal baby gedrag is (zie hieronder bij Blauwdruk verwachtingen) en de zorg daarop aanpassen, dan wordt de verwachting van aanstaande ouders vanzelf anders.
Blauwdruk
Een baby wordt in de baarmoeder gebouwd en ontwikkeld volgens een blauwdruk, het DNA en de genen en zo. In die blauwdruk liggen allerlei dingen vast, zoals de kleur van huid, ogen en haren, de aanleg voor intelligentie en of je links- of rechtshandig bent, om er maar een paar te noemen. Dat zijn de dingen die in de blauwdruk komen als gevolg van de gemengde genenpoelen van je ouders. Er zijn ook dingen die voor elk mens gelijk zijn, dat is niet de persoonlijke blauwdruk, maar de blauwdruk van de soort homo sapiens. Dat deel van de blauwdruk bepaalt wat een kind verwacht te ervaren als hij is geboren. Hij verwacht altijd in de nabijheid van een andere mens te zijn, altijd in armen of op een andere manier tegen een mens aan, en dat er altijd eten beschikbaar is, en warmte en troost.
Een baby die zich gedraagt zoals op basis van de blauwdruk van de species Homo Sapiens te verwachten is –veelvuldige kleine voedingen en korte slaapjes en niet willen worden weggelegd- wordt gezien als een moeilijke baby of een baby met voedings- en slaapproblemen. Maar het is niet de baby die die problemen heeft, het is onze maatschappij. Accepteren dat de baby geen probleem heeft en zich volkomen normaal gedraagt voorkomt echte problemen. Moeders begeleiden in het begrijpen dat dit normaal gedrag is en daarin meegaan verstevigt het goede begin en legt de basis voor een goed vervolg en het afmaken van het werk. Zodat er na dat goede begin en het halve werk geen half werk wordt geleverd.
Nederlandse cijfers voor borstvoeding duiden op een goed begin, want ruim 80% van moeders begint met borstvoeding geven. Het feit dat binnen enkele weken de helft van hen de strijd opgeeft en stopt is het half werk wat moet worden voorkomen.
Dit artikel kan ik mij volledig in vinden. Had ik maar beter voorbereid tijdens de zwangerschap. Ik had bedacht dat net als mijn zwangerschap en bevalling de borstvoeding ook van een leien dakje zouden gaan. Had ik maar… Vervolgens ook tegen alle clichés en vervelende zaken aangelopen. Meningen en opvattingen van velen om mij heen. Zwaar onzeker geworden en haast verslagen geweest. Desondanks niet opgegeven en nu ook niet van plan. Blij dat ik Stefan Kleintjes en u online heb gevonden. En dat ik naar mijn oer gevoel heb geluisterd. Zorgelijk dat we zo ver verwijdert zijn van natuurlijk gedrag. Had ik maar eerder…. tja daar heb ik niks nu meer aan. Wel kan ik andere zwangeren in mijn omgeving inlichten. En dat doe ik ook zeker!
Ja, had ik maar en was ik maar … . Dank je voor het delen van je ervaring.
[…] De titelfoto is alleen maar het bovenste deel van de eerste van vele pagina’s met hits op de zoekterm. Ik was even stil toen ik dat zag. Ik wist dat er wel een paar waren, maar zo veel … . Ik ga proberen te kijken wat die appjes te bieden hebben, zonder ze allemaal te moeten aanschaffen en uitproberen. En dan probeer ik deze vragen te beantwoorden: voegen die appjes iets toe aan je relatie met je kind of aan je ouderschap? Wordt je kind er beter van of jijzelf een betere moeder? Ik snap volkomen de neiging van jonge ouders om alles te willen bijhouden. Ik deed dat zelf bij mijn eerste kind ook. Maar dat was bijna 40 jaar geleden en dat ging dus gewoon met pen en papier. Ik hield het een week of 10 vol voordat ik mezelf kon toegeven dat ik er alleen maar stapeldol van werd en dat kind en ik er bepaald niet gelukkiger van werden. Ik hield er een patroon van onrealistische verwachtingen mee in stand en een neiging om te gaan sturen in de ritmes van slapen en eten, die dan weer ingingen in de biologische verwachtingen van dochter. Over verwachtingen schreef ik in Half werk. […]