Met veel genoegen schrijf ik hier zowat dagelijks een stukje. Soms pure wetenschap, soms wetenschap met kritiek, soms opinie en soms wat hekserij en opruiing. Maar altijd, ook als de inspiratie wel eens wat traag op gang komt, met genoegen. Moederschap is ook iets dat ik meestal met genoegen deed, hoewel soms de geneugten van het moederschap ter discussie kunnen worden gezet.
Die soms wat discutabele geneugten van het moederschap worden ook door moeders nu opgemerkt en benoemd, getuige dit willekeurige lijstje tweets met de #borstvoeding:
Altijd ALTIJD als ik net vijf minuten in bad zit, krijgt hij honger…
Ik ontdek een zuigzoen naast mijn tepel.. Dat was vast vannacht toen hij zelf of zoek ging.
Laptoptas, handtas, kolftas… Mama is klaar voor haar eerste werkdag.
Ik moet ergens een mooie foto hebben, die ik even niet terug vind, die hier erg mooi bij zou passen. Op die foto voert mijn vijfjarige nichtje mij mijn verjaardagsijsje terwijl ik mijn baby van drie maanden de borst geef. Het verjaardagsdiner duurde haar echt te lang. Een gewone broodmaaltijd duurde haar ook te lang, net als een simpel kopje koffie drinken. Tja, de geneugten van het moederschap. Een bijkomend voordeel is dan weer wel dat je erg handig wordt in alles doen terwijl er een kind aan je borst hangt. Op den duur leer je zelfs die zuigzoenen vermijden door heel goed op de automatische piloot te leren gaan. Precies net zo lang tot het automatische zo gewoon wordt dat je het niet meer opmerkt en dus in de ochtend verblijd wordt met een fraaie zuigzoen.
Was het maar net zo eenvoudig om andere dingen in het vrouwenleven te combineren met moederschap als dat. Buitenshuis werken is een probleem. Eigenlijk is dat werken niet het probleem en ook de borstvoeding niet. Het probleem zit hem in de scheiding van moeder en kind. In culturen waar het kind een normaal onderdeel van het leven van vrouwen is, doen vrouwen alles wat ze ook zonder kind deden, maar dan met hun kind aan hun lijf, aan hun rokken en om hen heen scharrelend. Weet je nog dat plaatje van vorige week? Hier is het nog een keer:
Heel veel werk wat vrouwen nu doen zouden ze ook prima kunnen doen met hun kind erbij. Ik geef toe, een neurochirurg of een concertvioliste zullen dat niet makkelijk met een kind op de rug doen, maar een leraar, winkelbediende of postbesteller, zouden het heel goed kunnen combineren. Ik overweeg om de volgende keer dat ik ga lesgeven een pop in een draagdoek te doen en al lesgevend nu en dan even ”de baby aan te leggen” of even wat rond te hupsen om de krampjes op te lossen. Wat we daarentegen nu zien gebeuren is dat er vrouwen zijn die hun kind naar een oppas brengen om zelf de kinderen van andere werkende vrouwen op te vangen.
”Ja, maar zo is het nu eenmaal en vrouwen kunnen het zich tegenwoordig niet meer permitteren om niet te werken. Dus ze moeten wel hun kind ergens onderbrengen.” Ik ken ze allemaal, de tegenwerpingen. Maar sinds wanneer is ”zo is het nu eenmaal” een reden om iets te doen of laten? Daar past omdenken bij. Of zoals ik het altijd al noemde: meer geitengedrag dan schapengedrag vertonen.
Een geit en een schaap staan voor een hek. ”Ach,” denkt het schaap, ”een hek, nu kan ik niet verder.” en ze laat haar kop nog wat verder hangen. Haar vriendin de geit beziet dat hek met glinsterende ogen, gespitste oren en klaar voor de aanval: ”Ha! Een hek. Wat een uitdaging, zal ik er onderdoor, er overheen of er dwars doorheen gaan vandaag?” Geen ‘Ja, maar’, maar een ‘Ja, dús?’ of op zijn minst een ‘Ja, én?’
Moeders die alle geneugten van het moederschap willen genieten en ook hun volwassen leven in stand willen houden en in hun eigen levensonderhoud voorzien, doen er naar mijn idee beter aan om als geit te denken: vooruit met die geit! Denk om, denk anders, zie uitdagingen in plaats van belemmeringen, zie oplossingen in plaats van problemen. Neem je werk mee naar huis of neem je kind mee naar je werk. Begin je eigen werk. Regel het met je partner dat jullie om en om werken en er dus altijd iemand bij de kinderen is. Mannen kunnen dat namelijk ook, weet je, omdenken, dingen anders bekijken en anders doen dan dat iedereen het doet.
De geneugten van het volle leven genieten. Zoals jij dat wilt, niet zoals anderen zeggen dat het moet.
Ik geniet onwijs van je mooie, invoelende verhalen. Veel van wat je hier schreef doe ik intuïtief al, maar door de maatschappij word ik als beginnende moeder toch vaak aan het twijfelen gebracht over wat ik doe. (‘Moet hij nu alweer drinken?’ “Laat hem toch even huilen” ‘Hij zou nu toch moeten doorslapen’ en meer van dat soort vervelende opmerkingen). Dankzij jouw kunde en verhalen voel ik me al ietsje beter
Fijn dat ik je daarmee kan helpen!