Dat borstvoeding de voeding van eerste keuze is voor de pasgeborenen, daarover is iedereen het inmiddels wel eens. Niet de beste, maar gewoon de eerste keuze, de default instelling. Borstvoeding is de manier van voeden en verzorgen die voor het mensenkind is ontworpen.
Op de Eurolac Lactatiekunde site staat het zo omschreven: ”Borstvoeding is de natuurlijke manier om baby’s te voorzien van goede voeding, bescherming en koestering, maar het gaat niet altijd vanzelf. De meeste problemen zijn echter met goede informatie vooraf te voorkomen of met deskundige hulp op te lossen. Borstvoeding is meer dan de verbinding van een melkproducerend klierstelsel met een spijsverteringsstelsel; het niet alleen nutritief, het is ook unificatief, eenmakend. Borstvoeding is een relatie tussen twee mensen die elkaar aanvullen en complementeren.” Borstvoeding is niet alleen een goede voeding; het woord borstvoeding verwijst naar het hele complex van drinken aan de borst aan de ene kant en het produceren en geven van melk, samen met het koesteren van het kind aan de andere kant. Poëtischer gezegd: borstvoeding is voeding voor lichaam, ziel en geest. En het is dat niet alleen voor de pasgeboren baby, maar ook voor de dreumes, peuter en kleuter.
De nadruk ligt in de eerste maanden wellicht vooral op de voeding voor het lichaam en die nadruk zal in de loop van maanden en jaren meer en meer in de richting van voeding voor geest en ziel verlegd worden. Wat van de eerste tot de laatste voeding even belangrijk, zo niet belangrijker is, is de bescherming die borstvoeding biedt. Vanaf de geboorte tot een jaar of vijf duurt het tot het kind zijn eigen verdedigingsmechanismen op orde heeft en zelfstandig zijn kasteel kan verdedigen tegen microscopische aanvallers die in vermomming en undercover zijn lichaam binnendringen. En al lang voor die tijd heeft hij de aarde in plantenbakken ontdekt, en de kattenbak, en de nagels van de kat die not-amused is door de aanvallen van graaiende dreumeshandjes. Die aarde, kattenbakinhoud en kattennagels bedelven het kind, samen met alle andere viezigheid die hij op miraculeuze wijze te pakken weet te krijgen, onder een karrevracht venijnige ziekteverwekkers. Zonder ondersteuning zou hij daar niets tegen in te brengen hebben en om de haverklap ziek worden.
Maar gelukkig komt hij tijdens zijn wereldontdekingsreizen door de tuin en de huiskamer regelmatig zijn moeder tegen, zijn grote heldin, zijn zon, maan en sterren, met haar magische melk. Door door de dag heen vaak kleine slokjes bij haar te nemen besmet hij op zijn beurt zijn moeder met al die viezigheidjes. In de borst (ja, in de borst, niet alleen in de darm!) wordt op die kolonisatie razendsnel gereageerd door het aanmaken van specifieke afweerstoffen, die het kind bij zijn volgende pitstop al weer meekrijgt met de melk. Samen, uiteraard, met alle algemene beschermende stoffen die altijd al in moedermelk zitten. Die speciaal aangemaakte antistoffen vallen direct de binnendringers aan, maar ze dienen ook als bouwplan voor het eigen afweersysteem van het kind. Het geeft dat eigen afweersysteem een recept, een gebruiksaanwijzing voor het de volgende keer zelf aanmaken van afweerstoffen voor deze specifieke aanvaller. Het leert het afweersysteem ook hoe het vergelijkbare invallers moet aanpakken en zelf op maat gemaakte afweerstoffen fabriceren. Naast het recept maakt het ook een dossier aan van deze specifieke aanvaller, zodat het afweersysteem het later sneller herkent en er mee kan afrekenen.
In een gezin waar een infectieziekte huishoudt, is vaak het borstkind het minste ziek. Een vrouw die borstvoeding geeft heeft over het algemeen een harder werkend afweersysteem, waarvan zij zelf ook kan profiteren. Je zou eventueel zelfs kunnen stellen dat een kind dat zijn moeder ergens mee infecteert haar vaccineert.