Het thema van dit stukje kwam van een fragment uit een liedje van Lily Allen*: ”Forget your balls, grow a pair of tits.
Het is een protestsong, gezongen met dat engelachtige stemmetje, met een poppige Barbie make-up en bijpassende gezichtsuitdrukkingen. Een protestsong tegen maatschappelijke verwachtingen over het uiterlijk en gedrag van vrouwen. Over iets aan je lijf en je gezicht laten doen als je niet als oude vrijster wilt blijven zitten, over hoe het hebben van veel wisselende seksuele contacten van een man een echte vent maakt en van een vrouw een slet. De dubbele standaard en het objectiveren van vrouwen, Lily is ze zat en zegt ‘ze’ even de waarheid. ”Soms is het moeilijk om de juiste woorden te vinden, dus ik zeg het maar recht voor zijn raap. Vergeet je ballen. Zorg dat je een paar tieten krijgt.”
Ook voor moeders is de verwachting dat ze zich braaf aan de algemeen geldende regels houden. Voor sommigen werkt dat ook, maar voor velen niet. Die algemeen geldende regels zijn vaak gebaseerd op volksgeloof en oude wijven praatjes, ook als ze vanuit de zorg komen. Men schat wel eens dat hooguit een kwart van alle regels en routines in de zorg werkelijk op degelijk wetenschappelijk onderzoek zijn gebaseerd en de rest op ‘dat deden we altijd zo’, ‘mijn mentor deed het ook al zo’, ‘nou, ja, dat is gewoon zo’, ‘denk jij het beter te weten, dan?’ en ‘dat leerde ik op de laatste bijscholing (van die maatschappelijk geëngageerde fabrikant die het gratis deed en ook nog een fijne borrel met hapjes erbij serveerde)’. Ik schat dat het in de zorg rond borstvoeding om een nog kleiner percentage wetenschap gaat. Borstvoeding is namelijk helemaal geen sexy onderwerp, er valt weinig aan te verdienen en wat er te verdienen valt is alleen bij gemedicaliseerde borstvoeding. Wat dat betreft lijkt het sterk op de naastgelegen disciplines zwangerschap en baring. Bevallingen vormen de grootste bron van inkomsten voor ziekenhuizen. Dat is het succesverhaal van medicalisering van een normaal fysiologisch proces, waar op zich nauwelijks droog brood aan te verdienen valt.
Die vrouwelijke ballen zijn overigens nog wel wat extra studie waard. Het overgrote deel van het onderzoek dat wordt gedaan gaat over het uiterlijk en hoe dat aan te passen en over borstkanker. Ook in die laatste valt nog wel wat te verbeteren, met name als het gaat om diagnostiek**. Er wordt ook veel onderzoek gedaan naar de micro-samenstelling van moedermelk, het voorkomen en de werking van microscopisch kleine onderdeeltjes van onderdeeltjes van moedermelk. Vreselijk interessant natuurlijk, maar van weinig nut voor de dagelijkse praktijk van het borstvoeding geven.
Dan wordt er ook vrij veel onderzoek gedaan door de Hartmann-groep in Australië. Heel goed en inzichtgevend onderzoek over hoe melk wordt gemaakt en afgegeven. Groot nadeel is dat dit maar één onderzoeksgroep is en dat het grotendeels wordt gefinancierd door een belanghebbende partij, een fabrikant van kolven. Dat geeft hoe dan ook een zekere manier van kijken, van interpreteren van de onderzoeksuitkomsten. Zij onderzoeken meer ”moedermelkvoeding” dan ”borstvoeding”.
Wat zeker is, is dat vrouwenballen net zo krachtig en systeem beïnvloedend zijn als mannenballen. Ze beïnvloeden beide de hormonale toestand van het individu waaraan ze hangen en de manier waarop ze door individuen van dezelfde en de andere sexe worden bekeken. Ze spelen beide een belangrijke rol in de voortplanting en daarmee in het voortbestaan en het succes van de soort. Ze zijn ook beide de zwakke plek van het individu, zowel letterlijk als figuurlijk. Het vergt ballen om daarmee om te kunnen gaan. Welke ballen dan ook: die bovenaan het lijf of onderaan.
*) Lily Allen: Hard out here. Songtekst
**) Zie het krachtige blog van collega Marianne Vanderveen daarover.