Aandachtig

Aandacht geven is iets dat meestal tussen de bedrijven door gebeurt, als er tijd voor is: Mag aandacht in takenpakket van zorgmedewerker? | Vilans

Een plaatje van een bejaard koppeltje in een blog over borstvoeding en opvoeding? Toch niet zo vreemd als je wellicht denkt. Want ouderen en kinderen worden vaak aangezien voor of behandeld als een soort net-niet-helemaal-mensen. De zorgenden zijn vriendelijk en doen hun stinkende best, maar er mist vaak iets. Iets van erkenning van hun zorgobject als mens. Als gewoon mens, met alle menselijke kenmerken en alle menselijke behoeften.

Daar moest ik gelijk aan denken toen dit artikel mij onder ogen kwam. Het is nog niet zo heel erg lang gelden dat ‘men’ dacht dat pasgeborenen nog onvoldoende ontwikkelde zenuwen hadden om pijn te voelen en dus werd er onverdoofd in hen gesneden bij ingrepen. Nu weten we dat hun zenuwstelsel en hun zintuigen al in de baarmoeder ontwikkelen en voor een flink deel al ver voor de geboorte functioneel zijn. Ervaringen in de baarmoeder kunnen invloed hebben op de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van het ongeboren kind en wanneer hij geboren is. Een mensenkind wordt geboren als een volwaardig mens dat op een aantal gebieden nog een kortere of langere ontwikkeling moet doormaken. Op andere gebieden is hij al volledig af en functioneel. Aan de andere kant van de levenslijn is een mens nog steeds een volwaardig mens, ook als sommige functies beginnen uit te vallen en de mens hulp nodig heeft. Een echt mens, een persoon die aandacht nodig heeft en respect.

De jonge, pas beginnende mens heeft net zoveel aandacht en respect nodig. Gewoon respect voor zijn mens-zijn en aandacht voor zijn behoeften en mogelijkheden. Respect voor zijn mens-zijn betekent dat een baby behandeld moet worden zoals elk mens behandeld zou moeten worden, dat er geen dingen worden gedaan en hem worden aangedaan, die je voor jezelf niet zou wensen. Aandacht is nodig voor het opmerken van de gebieden, lichamelijk, mentaal en emotioneel, die nog in ontwikkeling zijn en waarbij hulp nodig is. De baby (= ondergetekende) in dit badje kan zichzelf nog niet baden, dus ze heeft daar hulp bij nodig. Het drie jaar oudere zusje kan de baby ook nog niet zelfstandig baden, maar kan met hulp al best een taak daarin vervullen. De zuster heeft aandacht voor de noden van beide kleine meisjes. Moeder kijkt waakzaam toe.

Aandacht betekent in onze tijd ook dat de sociale media soms even moeten wachten. Deze aandacht en respect gaan over verbinding maken, echte verbinding, geen virtuele. Vroeger, toen ik begon in de borstvoedingbegeleidingsbusiness, adviseerde ik beginnende moeder wel eens om de deurbel af te zetten en de telefoon naast de haak te leggen. Nu zou ik willen adviseren om je telefoon eens uit te zetten, en je tablet ook, wanneer je met je kind bezig bent. Geef je kind eens al je aandacht, niet onderbroken door pingetjes die aangeven dat er ergens een nieuw bericht is verschenen. Je volledige aandacht voor je kind, zonder wat je doet, ziet en denkt direct met de hele wereld te delen. Je aandacht is op dat moment voor je kind, niet voor de rest van de wereld. Echte, onverdeelde aandacht voor elkaar; twee volwaardige mensen die zich met elkaar verbinden. Je zult ervan versteld staan wat je in elkaar ziet, van elkaar leert en hoe je elkaar leert begrijpen.

Probeer het eens, noem het een challenge: samen met je kind, zonder elektronica. Laat het me eens weten hoe het je beviel. Kun je dat? Voor een uur, of een halve dag of een hele dag en nacht?

PS:

Pubers kunnen het ook! (in: De Correspondent)