Ik was afgelopen week onderweg door het land om les te geven. Ik bedacht me dat ik eens kon uitproberen of overal maximaal 100 te rijden op de snelweg echt zo heel erg was. Ik reed dus keurig 50 en 80 waar dat mocht en 100 op alle wegen waar een maximale snelheid van 100 of meer werd aangegeven.
Voor het eerst gepubliceerd even voor de maximale snelheid in Nederland overdag terugging tot 10km/u
Tot mijn toch wel lichte verbazing voelde ik helemaal niets van ”sukkelen” of langzaam rijden. Ik reed op de rechterbaan, haalde af en toe een vrachtwagen in en voelde me heerlijk relaxt. Ik had geen haast, was ruim op tijd vertrokken en genoot van het opkomen van de zon (nu ja, de zon was niet echt zichtbaar, want het was bewolkt en wisselend regenachtig, maar toch). In plaats van de 1 uur en 15 minuten die de routeplanner aangaf deed ik er een uur en 20 minuten over. En ik reed heen en terug op een ruime kwart tank benzine. Dat was zeker ook minder dan verwacht.
De hoge boetes voor snelheidsovertredingen hadden er al lang voor gezorgd dat ik vrijwel nooit meer harder reed dan toegestaan, maar ik reed altijd wel graag goed door, binnen de aangegeven grenzen. Ik ergerde me regelmatig over die teuten die niet doorrijden en ik was een flink deel van mijn reistijd kwijt aan het wisselen van rijstrook, vaart minderen en accelereren. Ik ergerde me ook regelmatig aan die lui die de maximum snelheid te langzaam vonden en achter me aan zaten te duwen terwijl ik 130 op de linkerbaan reed. Met enige schaamte geef ik toe dat enig terug-pest-gedrag mij niet geheel vreemd was.
”Leuke bespiegelingen,” zult u denken, ”maar heeft dat met borstvoeding te maken?” Wel, bij het geven van borstvoeding staat de moeder ook bloot aan allerlei ge- en verboden waarvan zij het idee heeft dat zij eraan moet voldoen. Zoals ik dat gevoel had 130 te moeten rijden waar dat mocht, en mensen die harder of zachter gingen betichtte van afwijkend en mogelijk zelfs verwijtbaar gedrag. Zo kan het ook overkomen alsof richtlijnen die gegeven worden voor het geven van borstvoeding gelden als een wet van Meden en Perzen. Wikipedia legt goed uit waar deze uitdrukking vandaan komt. Ik vertelde u echter al eerder: je moet helemaal niks. Nou, ja, je moet natuurlijk van alles, je kind verzorgen en eten geven en zo, maar hoe je dat doet, daarin ben je grotendeels vrij. Het enige dat je daarbij moet, is een manier vinden waarbij jij en je kind comfortabel en relaxt kunnen zijn. Jij zoekt een houding waarin je lekker kunt liggen of zitten of hangen of staan of lopen terwijl je kind zich aan je borst voedt. Je kind vindt daarbij ook een houding waarin dat zich voeden aan de borst lekker gaat.
Overigens geldt dat comfort en dat relaxt zijn ook als je kind zich niet aan jouw borst voedt, maar zijn melk uit een fles krijgt. Ook al die andere regels over tijd en duur en één of twee borsten mag je volkomen naar eigen idee volgen of aanpassen of verwerpen, net wat voor jou en je kind het beste werkt. Op bijgaande foto lijkt het kind er niet echt relaxed bij te liggen terwijl hij de fles krijgt!
Als er dingen niet gaan zoals je zou willen dat ze gaan, bijvoorbeeld als je dat comfortabele niet voor elkaar krijgt, of als dat zich voeden aan de borst niet lijkt te werken, dan kan het handig zijn aanwijzingen te volgen van mensen die op dat punt ervaring of extra kennis hebben. Maar ook dan geldt nog steeds: als de aangedragen oplossingen voor jou en/of jouw kind niet werken, dan zijn het niet jullie oplossingen en ga je toch op zoek naar iets anders.