Mijn oog viel op een heel interessant onderzoek naar zoog- en zorg gedrag bij jonge koeien. Physiological Regulation of Maternal Behavior in Heifers: Roles of Genital Stimulation, Intracerebral Oxytocin Release, and Ovarian Steroids Een stel gezonde jonge koeien die voor het eerst drachtig waren werden aan een experiment blootgesteld rondom de geboorte van hun kalveren.
(Het ging gepaard met een ander onderzoek over zorggedrag van niet-drachtige adolescente koeien die allerlei hormonale stimulatie kregen, ook heel interessant, maar minder voor mijn verhaal nu.) In het voor dit blog interessante deel werden koeien ingedeeld in een groep die een epidurale verdoving kreeg en een groep die een zoutoplossing via de epidurale lijn kreeg. Vervolgens werd van alle koeien op gezette tijden de oxytocine waarde bepaald en werd het gedrag, zoals het likken van het kalf, geobserveerd. En wat denk je? Nou? Doe eens een gok? Yes! De koeien die werden verdoofd hadden zeer sterk verlaagde oxytocinewaarden en vertoonden minder likgedrag. Surpise!
Zelfs koeien ondervinden negatieve effecten van epidurale verdovingen in de eerste uren en eerste dagen na de bevalling. In mensen was daarnaar ook al onderzoek gedaan, met name met het oog op borstvoeding succes (bijvoorbeeld Labor Epidural Anesthesia, Obstetric Factors and Breastfeeding Cessation). Mensenmoeders die met epidurale pijnbestrijding (en ook met allerlei andere toeters en bellen in en aan hun lichaam) bevielen vertonen ook afwijkend likgedrag. Niet dat mensenmoeders normaliter hun kinderen likken (hoewel dat wellicht wat betreft microbioom en hechting helemaal geen slecht idee zou zijn), maar ze vertonen wel ander instinctief, wat in dit geval wil zeggen hormonaal gestuurd, gedrag rondom de zorg voor hun pasgeboren kind. En onder andere dat veranderde gedrag lijkt een factor te zijn bij het voortijdig stoppen met borstvoeding.
Wat nu? Kiezen tussen een pijnlijke bevalling maar een goede borstvoeding of een pijnvrije bevalling en de borstvoeding naar zijn grootje? Gelukkig is het geen of-of, maar een en-en vraag. Een mooie baring, waar je met je volle verstand en gevoel bij bent en een goed begin en verder verloop van de borstvoeding relatie. Dat is wat we toch allemaal willen en, sterker nog, hoe het bedoeld is te zijn? Een als positief ervaren baring is een krachtig positieve factor voor borstvoeding geven met plezier zolang moeder en kind daar behoefte aan hebben. Een goede baringservaring is ook een belangrijke factor bij een mentaal gezond verlopende postpartumtijd. Zowel een negatieve baringservaring als pijnlijke of anderszins moeizaam verlopende borstvoeding zijn factoren die meespelen bij het ontstaan van een postpartum depressie (PPD). Of je baringservaring positief of negatief is heb je voor een flink deel zelf in de hand, net als de ervaring van pijn daarbij.
Valt het je op dat ik het meestal heb of ‘baring’ en niet over ‘bevalling’? Dat komt omdat een bevalling iets is dat je overkomt en een baring iets dat je actief zelf doet. Iets dat je ondergaat geeft je het gevoel zwak te zijn, iets dat je actief doet geeft je het gevoel sterk te zijn. En je zelf sterk voelen is het begin van een goede ervaring. Ik kan je geen pijnvrije baring garanderen en ook geen makkelijke, maar als je vertrouwen hebt in je baby om te doen wat gedaan moet worden om geboren te worden (ja, je baby is een actieve partner in dit proces als je hem de kans geeft) en vertrouwen in je eigen lichaam om te kunnen doen waarvoor het is gemaakt en je daarin sterk voelt, dan is de helft van het karwei al geklaard. Het helpt ook als je van te voren goed weet wat er allemaal gebeurt tussen de eerste wee en het moment dat je met je kind op je borst ligt na te genieten. Jouw lijf en dat van je baby weten al wat er gaat gebeuren, maar je hersenen moeten er nog even aan worden herinnerd. Denk aan de processen ook liever niet in termen van pijn en krap en knel zitten, maar in termen van een reis, een onderneming, een samen tot uitvoering gebracht project. Pijn is weer iets dat je ondergaat. Sterke gevoelens en indrukken, daar kun je mee werken en actief zijn.
Een paar belangrijke zaken om je van te voren te realiseren: bewegen op de manier die jij zelf plezierig vindt en het kiezen van je eigen houding (en die 20 keer veranderen als je daar behoefte aan hebt) zijn belangrijk voor een ongestoord baringsproces waarin je alle lichamelijke en emotionele indrukken aan kunt en kunt verwerken. Spreek met je verloskundige af dat zij niets aan en in je lijf doet zonder dat aan te kondigen en dat ze er even mee wacht als je het op dat moment niet kunt gebruiken. Verticaal gaat meestal handiger dan horizontaal en houdingen waarbij je staartbeentje naar achteren kan buigen zijn ook te prefereren. Bedenk dat je bekken zo wijd mogelijk open moet en dat je bekkenbodem los en ontspannen moet zijn. Luister naar wat je lichaam en je baby je tijdens het hele proces vertellen en doe wat op dat moment een goed idee lijkt. Probeer niet vriendelijk, netjes en beleefd te blijven, maar doe voor deze ene keer alleen wat jij wilt en laat jouw eigen behoeften en die van je kind voorgaan op alles. Als je in het ziekenhuis bent hoef je niet bij elke wisseling van dienst iedereen beleefd een handje te geven; liever niet, het leidt je af en je krijgt er veel te veel vreemde bacteriën van aan je lijf. Geloof me, als je hard bezig bent interesseert het je toch geen fluit wie er allemaal bij is; al staat er een compagnie soldaten te kijken, zolang ze hun mond maar houden en zich er niet tegenaan bemoeien. Bedenk ook: het is jouw feestje, al die anderen zijn er voor jouw plezier, niet om jou te vertellen wat je moet doen en laten en hoe je je moet gedragen. Dus als jij het gevoel hebt dat je moet zingen of schelden, moet grommen of schreeuwen, ga je gang, jouw feestje.
Tot slot komt dan die baby er uit. Probeer ervoor te zorgen dat zo min mogelijk vreemde handen hem aanraken, neem hem zo snel mogelijk over en leg hem op je buik en borst. Laat je samen toedekken met een doek of deken. De verloskundige werpt even een snelle blik om in te schatten of je kind in principe gezond is, maar onderzoeken worden nog niet echt gedaan, en als ze al nodig zijn, dan zo maar enigszins mogelijk bij jou op je lijf. Dan verdwijnt iedereen op zijn minst een paar meter, behalve wie jij er zelf graag bij wilt hebben. Zorg dat je nu wel een beetje richting horizontaal gaat, maar niet helemaal plat. Geniet van elkaar en van de klus die je toch maar eventjes samen geklaard hebt.
PS
Dit verhaal gaat uit van een normale, fysiologische baring. Men schat dat ongeveer 80% van alle baringen zo kunnen gaan. Maar er zullen altijd complicaties zijn bij een deel van de barende vrouwen. Wees er, met al je plannenmakerij vooraf, bij het opstellen van je geboorteplan, altijd bedacht op dat er onverwachte omstandigheden kunnen zijn die ingrijpen nodig maken. Neem ook op in je geboorteplan dat de verloskundige en alle andere dei je bij je baring bijstaan, dit altijd met jou en je partner overleggen en dat ze god uitleggen wat er aan de hand is, wat hun voorstel tot handelen is en waarom. Zo blijf je zelf de regie houden en kan de hele baring toch alsnog een positieve ervaring zijn, ook als je pijnmedicatie nodig hebt, of het op een keizersnede of andere ”kunstbevalling” zou uitlopen.