Dikke pluim voor #Zeeman voor die grappige reclame waarin ook – zonder dat het een punt is – een kindje aan de borst wordt getoond. Zeker een paar vrouwen in de leiding #borstvoeding. Ik kan hier natuurlijk geen reclame gaan lopen maken voor een goedkopeklerenwinkelketen, maar ik laat toch even een beeld uit de bedoelde commercial zien. Mooi beeld, niet geweldig aanliggende baby, maar kom. Ze laten het toch maar zien.
Mooi, baby aan de borst. Toch blijft er iets bij me kriebelen, ergens in mijn achterhoofd, zo’n stemmetje dat me vertelt dat er iets niet klopt. Nog eens kijken dan, en nog eens. En ja, daar staart het me recht in mijn gezicht. Het zijn vrijwel allemaal dingen die mensen doen, die ”men” eigenlijk niet zo netjes vindt. Scheetjes laten, in je neus peuteren en het rolletje ergens deponeren, baardharen uit een vrouwelijke kin trekken, je zaakje recht leggen, in je ondergoed dansen. En borstvoeding geven. Allemaal van die dingen waarvan algemeen wordt gezegd dat, áls je dan al doet, doe het dan heel erg prive, als niemand je ziet (of hoort of ruikt). Laat het dan maar jouw kleine, ondeugende geheimpje zijn, je eigen dirty little secret.
En het werkt. Want mensen herkennen die kleine geheimpjes. Dat geeft een feelgood gevoel. En een feelgood gevoel is wat de winkelier nodig heeft om jou, consument, welwillend ten opzichte van het betreffende bedrijf te maken. Zodat je zeker de aanbiedingen in overweging neemt en eens naar die winkel gaat.
Maar, ja altijd is er die maar, borstvoeding wordt hier weggezet als een bezigheid die niet in net gezelschap thuishoort. Dat vind ik toch wel een beetje jammer. Ik zou zo graag ook eens positieve reclame voor borstvoeding zien. Reclame die meehelpt aan het maatschappelijk aanvaard maken van borstvoeding. Reclame waarin het voeden van een kind, het troosten van een kind, aan de borst als net zo normaal wordt neergezet als alle andere manieren van voeden en troosten.
Reclame voor die andere manieren van voeden en troosten is er genoeg, expliciet (voor de producten voor voeden en troosten) en meer slinks (als onderdeel van ”voorlichting” (bijvoorbeeld door het Voedingscentrum, dat actief het afbouwen van borstvoeding adviseert na 6 maanden) of in het beeld dat wordt geschetst in de media). Beelden over borstvoeding als normaal zijn er weinig, informatie over borstvoeding wordt snel weggezet als kwaadaardige propaganda.
Het zou fijn zijn als er meer beelden in de media zouden verschijnen van het voeden en toosten en verzorgen van kinderen op verschillende liefdevolle manieren naast elkaar. De een niet beter of minder dan de ander, maar anders, variaties op normaal. A girl can dream, toch?
Heb je de video clip gezien van What about us van Pink? In het begin zie je een voedende moeder. Zo schattig. Van een iets groter kindje ook al.
Dat is leuk toch!