Geplaatst op Geef een reactie

Veiligstellen

Terwijl ik bezig ben met wat inmaak, bedenk ik me dat dat een oude vorm is van veiligstellen. Veiligstellen van voedsel, van de overvloed van het ene seizoen voor de krapte van een volgend seizoen. Veiligstellen is ook belangrijk bij het zogen van en zorgen voor kinderen. En bij het zoeken naar oplossingen voor problemen bij borstvoeding.

veiligstellenIk had een hele doos soeptomaten en eenzelfde hoeveelheid moesappels van verschillende soorten. Wij zijn maar met zijn tweeën, dus een dergelijke hoeveelheid krijgen wij niet op voor het allemaal bedorven is. Inmaken is het antwoord, want daarmee stel je de beschikbaarheid veilig en voorkom je verspilling. De tomaten hebben twee volle dagen in de slowcooker op de laagste stand staan trekken met laurier, kruidnagel, knoflook en ui; dan worden ze gezeefd en het sap wordt ingekookt tot een ”smaakmaker” saus. De overgebleven pulp wordt nog eens opgekookt met bouillon, geblenderd en door een zeef gewreven voor soep. De appels staan in de slowcooker te pocheren in cider met steranijs, kaneelstok en kruidnagels. Die worden ingevroren om als bijgerecht te dienen, of als compote over ijs bijvoorbeeld. Het sap wordt gebotteld als basis voor een verwarmend winterdrankje. De tomaten en appels zijn veiliggesteld.
Op een bijscholing die ik volgde werd, onder andere, gesproken over regels voor borstvoeding begeleiders. Allerlei coaches en opleiders hebben elk een stel regels opgesteld en de meeste van die sets regels hebben op nummer 1 staan: geef de baby eten. Het veiligstellen van de doorgaande voedselvoorziening van de zuigeling heeft de hoogste prioriteit. Natuurlijk is er een voorkeursvolgorde in soorten voedsel:

  1. moeders eigen melk;
  2. andere menselijke melk;
  3. industrieel vervaardigde ‘volledige’ zuigelingenvoeding;
  4. enige andere soort melk, zo veel mogelijk aangepast aan de specifieke behoeften van de mensenbaby.

Maar absolute prioriteit is dat de baby eten krijgt, calorieën en zoveel mogelijke essentiële nutriënten. Zodra het eten geven van de baby is veiliggesteld, is het de beurt aan andere zaken om veilig te stellen, namelijk de melkproductie van de moeder en de borstvoedingsrelatie. Welke van die twee de prioriteit krijgt, daarover zijn niet alle coaches het eens. Ik zet de borstvoedingsrelatie bovenaan, direct onder het eten geven van de baby, bijna op een gedeelde eerste plaats. Niet dat ik (het veiligstellen van) de melkproductie niet belangrijk vindt, integendeel. Menselijke melk voor mensenbaby’s is vanzelfsprekend waarnaar wordt gestreefd, maar de borstvoedingsrelatie tussen moeder en haar kind is minstens zo belangrijk. In onze maatschappij wordt borstvoeding voornamelijke gezien als een goede voeding voor baby’s en wordt het hebben van geen of onvoldoende melk onweerlegbaar gezien als het einde van de borstvoeding. En daarmee gooi je het kind met het badwater weg. die melk is maar een deel van de borstvoeding. De rest, het aan de borst voeden en koesteren, kan gewoon doorgaan, desnoods met andere, aanvullende of vervangende melk (zie volgorde van preferentie hierboven).

Het veiligstellen van ‘de baby eten geven’, de borstvoeding en de moedermelk productie zijn dus belangrijke uitgangspunten bij (de begeleiding bij) borstvoeding. Wat ook moet worden veiliggesteld is bewijsmateriaal voor het  oplossen van mysteries. Problemen bij borstvoeding zijn niet altijd eenduidig en eenvoudig op te lossen, maar wel noodzakelijk voor het veiligstellen van de prioriteiten. Daarvoor heb je een Lactosaurus forensicus nodig. Ik schreef daar een paar jaar geleden al over:

Pauley Perrette als Abby Sciuto in NCIS: Naval Criminal Investigative Service: lichtelijk maar prettig gestoorde, excentrieke en hyperintelligente ADHD’er met een uitlaatklep als forensisch onderzoeker

Lactosaurus forensicus

Eerder verschenen januari 2013

Sommige problemen bij borstvoeding zijn relatief eenvoudig te duiden. De oorzaak kan dan makkelijk worden achterhaald en een oplossing ligt voor de hand. Vaak zal dieper onderzoek nodig zijn en heeft de lactatiekundige-detective de steun nodig van forensisch onderzoekers. Forensisch onderzoekers zijn de patholoog-anatoom, de vingerafdruk- en DNA-experts en de mensen die met eindeloos geduld de meest minuscule spoortjes bewijsmateriaal uitpluizen en proberen er gegevens uit te halen die kunnen leiden tot beter begrip van de toedracht van het ongeluk of het misdrijf en mogelijk naar een dader. Forensisch onderzoekers moeten intelligent zijn en een diepe en brede kennis hebben van allerlei zaken, maar vooral een ongebreidelde nieuwsgierigheid naar hoe, wat, wie, waar en waarom. Een nieuwsgierigheid die drijft tot nog eens kijken en van een andere kant kijken en vooral de minder voor de hand liggende dingen willen weten. een goede forensisch onderzoeker is vaak een beetje vreemd, excentriek en denk vaker buiten dan binnen de hokjes. Tot mijn favoriete vrouwelijke vertolkingen van dit soort vreemde vogels horen Nikki Alexander (gespeeld door Emilia Fox) in Silent Witness, Temperance Daesee Brennan, bijgenaamd Bones (gespeeld door Emily Deschanel) in Bones, Jordan Cavanaugh (gespeeld door Jill Hennessy) in Crossing Jordan (Medical Examiners), Dr. Maura Isles (gespeeld door Sasha Alexander) in Rizzoli & Isles, en natuurlijk Abby Sciuto (zie foto).

Ik kan me wel enigszins identificeren met deze vrouwen. Volgens rapportages van sommige derden ben ik zo gek als een deur, anderen noemen dat excentriek, weer anderen valt aan mij niets speciaals op –verwante zielen, vermoed ik- en ik voldoe ook zeker aan het criterium van buiten de hokjes denken (buiten de hokjes? zijn er hokjes dan?). Maar vooral mijn ongebreidelde nieuwsgierigheid naar waarheden achter waarheden, redenen achter oorzaken, bijkomende factoren en op het eerste gezicht totaal irrelevante bijzaken. Voeg daarbij mijn onverzadigbare honger naar het observeren van menselijk gedrag en menselijke interacties en het plaatje is compleet. Deze eigenschappen van een forensisch onderzoeker kan ik als lactatiekundige vaak goed gebruiken, want de meeste problemen met borstvoeding zijn niet enkelvoudige en recht-toe recht-aan problemen. Zelfs het probleem van twee moeders dat er op het eerste gezicht hetzelfde uitziet kan volkomen verschillend zijn, verschillende oorzaken hebben en een andere aanpak vereisen.

Elke moeder, elk kind, elk moeder-kind paar is anders; en bij al die verschillende mensen horen ook nog eens verschillende omstandigheden rondom zwangerschap, baring en kraambed. Ze hebben allemaal andere zorgverleners met  verschillende adviezen en allemaal andere mensen in hun sociale omgeving met nog weer eens verschillende opinies en raadgevingen. Er zijn een paar wetmatigheden, die voor het overgrote deel van moeders en baby’s opgaan, maar altijd net even anders door de andere contexten.

Het internet en de sociale media zijn voor moeders zowel een zegen als een risico. Een zegen omdat informatie daarmee zoveel makkelijker en sneller is te vinden. Een risico omdat rijp en groen, goed en kwaad en alles daartussenin als gelijkwaardig over de moeder worden uitgestort. Een belangrijk risico is de versimpeling van problemen en dus van de antwoorden. Vaak wordt op basis van één symptoom een diagnose gesteld en een oplossing gegeven. Een symptoom dat de adviseur niet zelf heeft waargenomen, maar alleen heeft horen zeggen.

Als zorgverlener die zich bewust is van haar of zijn verantwoordelijkheid en van de immense variëteit in mensen, omstandigheden en invloeden, moet de lactatiekundige in tegenstelling tot zo’n quick-fix, one-size-fits-all oplossing als een forensisch onderzoeker te werk gaan en een zo compleet mogelijk beeld vormen van de situatie en alle factoren die er mogelijkerwijs mee verbonden kunnen zijn.

PS:

Een Lactosaurus is natuurlijk geen bestaand wezen in de zoölogie noch in de prehistorische zoölogie. Het is een soort geuzennaam die door fans wordt toegekend aan ”lactatiekundigen van het eerste uur”. Ik draag die naam met liefde als de mantel en staf van een magicus. De toevoeging forensicus geef ik mijzelf omdat een lactatiekundige die tot op de bodem van een probleem wil gaan, zoekwerk moet doen dat op forensisch uitzoekwerk kan lijken.
Forensicus is volgens woordenboeken en Wikipedia geen bestaand woord, maar duikt op het internet toch hier en daar op. Onder andere als naam die sommige bloggers zichzelf geven en een schrijfster van forensisch georiënteerde verhalen en fanfictie die zichzelf Abbycus Forensicus noemt.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.