Geplaatst op Geef een reactie

Hergeboorte

hergeboorte

Rebirthing, ofwel opnieuw geboren worden, is en therapievorm waarbij de persoon voor het gevoel wordt teruggebracht naar de geboorte, met als doel om een nieuw start te maken, nu met betere uitkomsten.

Deel vier in de fabeldierenserie voert de Feniks ten tonele. Ook wel Phoenix of vuurvogel genoemd. Het is een mytisch dier dat, net als de draak, in veel culturen bekend is. Meer over de Feniks bij Wikipedia. De Feniks staat voor wedergeboorte en de cirkel van het leven. Er zijn ook aspecten van rituele reiniging van het kwade in terug te vinden. Voor culturen waar reïncarnatie een gegeven is, is de feniks daarvoor uiteraard ook een symbool: het fysieke lichaam wordt vervangen, maar de ziel blijft en komt terug in een nieuw fysiek lichaam. Hergeboorte is ook een thema in religies die niet aan reïncarnatie doen. Daar kan het verwijzen naar het leven in het hiernamaals of het metaforisch opnieuw geboren worden na een bekering. Rebirthing in de complementaire zorgverlening is een ademhalingstechniek en -therapie die blokkades moet opheffen en psycho-emotioneel moet bevrijden. Rebirthing wordt soms ook gebruikt als naam voor een therapie waarbij het opnieuw beleven van de geboorte (in water of door een nauwe tunnel of hoes centraal staat. Ten slotte wordt de term rebirthing soms ook gebruikt door lactatiekundigen als methode voor het werken aan aanlegproblemen. Zoals de feniks wordt herboren uit zijn eigen as en daarmee zijn verleden uitwist, wordt een kind dan als het ware opnieuw geboren, waarbij de eerdere, mogelijke negatieve geboorte ervaring wordt gewist. Of, als er bij het geven van borstvoeding vergissingen zijn gemaakt of een normale opstart is niet mogelijk geweest, dan kan zo’n rebirthing therapie het kind helpen opnieuw te beginnen met de reflexen en instincten van direct na de geboorte. Dit kan in de tijd kort na de geboorte worden toegepast, maar ook na meerdere weken, zelfs na meerdere maanden.

De Vuurvogel (Nationaal Ballet)

Het klinkt allemaal heftiger dan het is en in plaats van vuur gebruiken we liever water, warm water, dat wel, maar niet tot het punt van verbranden. Geboren worden is een zeer intense ervaring. Een kind wordt in relatief korte tijd van een warme waterwereld, waarin hij aan alle kanten wordt aangeraakt en beschermd, overgeplaatst naar een droge, koude wereld, helder verlicht, met schelle geluiden en nauwelijks aanraking en bescherming. Maar het kind is daarop gemaakt en hij heeft de gereedschappen om zo snel mogelijk weer bescherming en warmte te vinden. Zodra de borst van zijn moeder is bereikt, is hij weer warm en veilig. Als moeder en kind tijdens en na de geboorte zo veel mogelijk met rust worden gelaten en de natuur en instincten en reflexen hun werk kunnen doen, zal deze heftige ervaring niet tot trauma leiden. Het kan natuurlijk voorkomen dat het allemaal niet zo vanzelf gaat en dat er ingrijpen nodig is. Het kan heel erg snel gaan of heel erg moeizaam. Er kunnen kunstgrepen nodig zijn om het kind geboren te laten worden. Het kan nodig zijn (of het kan nodig geoordeeld worden) dat moeder en kind direct na de geboorte uit elkaar worden gehaald. In al die gevallen kan er fysiek en mentaal iets mis gaan, waardoor de geboorte ervaring met negatieve gevoelens gepaard gaat. Zowel de lichamelijke als geestelijke schade* die een kind hierbij oploopt kan er de oorzaak van zijn dat het drinken aan de borst niet lekker loopt.

Kinderen met een zo nare geboorte-ervaring kunnen zich afsluiten en proberen zo min mogelijk te voelen en ervaren. Ze gaan als het ware in een soort shock. Of ze hebben pijn door een verkeerde draai en proberen een houding te vinden die de pijn minder maakt. Zo’n compensatie leidt tot een voorkeurshouding en die dan weer tot gespannen spieren aan de andere kant. Lekker ontspannen aan de borst is er bij al dat soort problemen niet meer bij. Moeder kan het idee krijgen dat haar kind haar niet wil, zich zelfs fanatiek afwendt (bijvoorbeeld bij een overstrekte rug door een voorkeurshouding). Moeder raakt ook gespannen, om niet te zeggen overspannen en haar stress maakt de baby ook niet soepeler. Een neergaande spiraal die vaak door moeder en kind zelf niet meer te doorbreken is. Er zijn diverse mogelijkheden om deze complexe problemen voor moeder en kind op te lossen. Allereerst moet gekeken worden of er andere aspecten meespelen, zoals variaties aan de normale anatomie van het mondgebied. Daarnaast moet het kind worden onderzocht op verschuivingen en blokkades in de kaak-hals-schoudergordel. Dit gebeurt het best door een daarin gespecialiseerde therapeut zoals een craniosacraal therapeut, een manueel therapeut of chiropractor. Let goed op: kies iemand die zeer ervaren is in het werken met kleine baby’s. Ik zou willen dat ik je kon adviseren hiervoor naar een gespecialiseerde arts te gaan, maar reguliere artsen erkennen over het algemeen niet tot nauwelijks dat er zoiets bestaat als een geboortetrauma in dit gebied.

borstvoeding de basis

Dan het lactatiekundige deel. Hierbij gaat het vooral om het ervaringen deel en het effect daarvan op het gedrag van het kind. Negatieve ervaringen rond de geboorte en negatieve ervaringen in het mondgebied kunnen ervoor zorgen dat baby’s niet of moeilijk aan de borst gaan. Dit is nog sterker het geval als moeder en kind gescheiden zijn geweest direct na de geboorte. Door het kind te laten ervaren hoe het eigenlijk had moeten verlopen kunnen moeder en kind therapeutisch samen baden. De badkamer wordt zacht verlicht, liefst met wat rood-geel licht (”baarmoederlicht”) en aangenaam verwarmd. Het bad wordt gevuld met water op lichaamstemperatuur, zonder badolie of -zout. Eventueel wat rustige, zachte muziek waar vooral moeder zich bij kan ontspannen. Voor moeder mag er ook een lekker (warm) drankje bij. Moeder en kind gaan samen in bad, waarbij de baby op zijn buik op haar ligt met zijn hoofd in de buurt van haar borsten. Het water moet goed op temperatuur gehouden worden en wordt voortdurend over de baby heen gespoeld. Op baby’s rug mag een handdoek liggen, voor het gevoel van druk en warme vochtigheid. Er worden geen gerichte pogingen gedaan de baby aan te leggen en baby heeft liefst ook niet al te veel honger. Het idee is dat moeder en kind ontspannen en van elkaar genieten. Het kan een paar sessies nodig hebben, maar als baby voldoende ontspant, zal hij op zoek gaan naar de borst en zichzelf aanleggen.

Voor wie geen bad heeft: je kan het ook in bed doen. Zorg behalve het bad voor dezelfde omstandigheden: moeder en kind bloot op bloot op elkaar (allebei met hoofd en schouders hoger dan de heupen), samen onder de deken. Kamer gedimd, rood-achtig verlicht, eventueel zachte rustige muziek en geen telefoon of televisie of bezoek. Niet actief naar de borst leiden, maar genieten van elkaar en samen ontspannen.Dit hele proces is ook voor de moeder helend na een zware bevalling.

Zolang de baby nog niet zelf aan de borst gaat, kan zijn melk worden gekolfd en anders gegeven.

*) Schrik niet van het woord schade, dat hoeft niet altijd dramatisch te zijn. Een kind dat rent, valt en zijn knie schaaft, loopt ook schade op, maar dat is niet zo ernstig, hij zal er niks aan overhouden. Zo zal ook lang niet elk kind dat een of andere vorm van schade oploopt tijdens de geboorte daar iets blijvend aan overhouden. Maar zoals dat rennende en vallende kind ook een enkel kan verstuiken of een pols breken of een hersenschudding oplopen, kan ook de schade van een zware geboorte meer of minder ernstig en al dan niet blijvend zijn.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.