Geplaatst op 1 reactie

Boos

boos blijvend boos

Ik ben boos. Heel erg boos. Zo boos dat ik al uren lang tegen hyperventileren aanzit en mijn bloeddruk door het dak gaat, zo boos. Mijn persoonlijke heksenjager zit weer eens achter mij aan. Het blogartikel In de olie bevat volgens haar medische claims en ik zou reclame maken voor een product dat ik op basis van die vermeende claims heb ontwikkeld en verkoop. Ik ontken ten stelligste dat ik in dit artikel medische claims neerzet. Dit artikel is een bespreking van enkele wetenschappelijke artikelen (die vrijelijk voor iedereen met internet toegankelijk zijn of in wetenschappelijke tijdschriften te lezen, niet iets uit obscure hekserijboeken, geen koffiedikkijkerij of waarzeggerij), de resultaten van onderzoeken, waaraan ik na bespreking conclusies verbind. Dit is een erkende wetenschappelijke methode voor het vergaren en verspreiden van kennis.

Uit de onderzoeken die ik besprak bleek duidelijk en onmiskenbaar dat bepaalde substanties bepaalde voor sommige schimmelstammen rampzalige uitwerkingen hebben. Dat is geen medische claim, maar het herhalen van wetenschappelijke feiten. De reclame waarvan ik word beticht bestaat uit een antwoord op een vraag van een lezer; ik gaf de lezer het recept voor een op deze literatuurbeschouwing gebaseerde zalf en zei toen dat ik dat al had gemengd en in potjes gestopt en in de webwinkel verkoop. Is vertellen dat je iets te koop hebt nu ook al reclame? Ik maak zalf op basis van door wetenschappelijk onderzoek verkregen feiten en ik vertel dat ik deze zalf te koop heb. Dat is het vergrijp waarvoor mevrouw de heksenjager mij aanklaagt.

Deze mevrouw is een religieus-fanatiek aanhangster van de antikwakzalverij. Zij aanbidt een bepaalde vorm van wetenschap en verfoeit de door haar cult omschreven duivel genaamd kwakzalverij. Kwakzalverij is zeer nauwkeurig gedefinieerd als elke vorm van heling of middelen die daarbij worden gebruikt waarvoor geen claim is gekocht. Het doet daarbij in deze tak van fanatisch-cultisch geloof volstrekt niet ter zake of iets door middel van goed wetenschappelijk onderzoek is bewezen of omschreven, de enige relevantie is het kopen van een claim. Meer bepaald: het kopen van het recht om een claim toe te passen. Een claim is bijvoorbeeld de toewijzing van een bepaalde werking aan een bepaald product. Zij vinden bijvoorbeeld dat aspirine geen kwakzalverij is en wilgenbast wel. Beide hebben dezelfde werkzame stof, maar in de wilgenbast zit deze van nature en er is tot nu toe geen wilg die een claim heeft gekocht, en in aspirine is het erin gestopt en heeft de fabrikant de claim gekocht. Zo zijn er ook door fabrikanten gemaakte middelen waarvan wordt geclaimd (met een gekochte claim) dat ze schimmels de das om doen (in de praktijk blijkt dat vaak vies tegen te vallen, maar dat is in de antikwak-kerk niet van belang, het gaat enkel om de gekochte claim, weet je nog), van de door mij in het gewraakte artikel beschreven stoffen is in wetenschappelijk onderzoek bewezen dat ze dit ook doen (en ook nog eens beter en in een lagere concentratie), maar dat mag niet hardop worden gezegd, want er is geen claim voor gekocht. Afijn, je hebt het plaatje nu wel zo’n beetje. Dus, wat het ook is, wat je ook doet, al kijk je in een glazen bol, als het je lukt er een claim voor te kopen, is het volgens de antikwakkers goedgekeurd.

DivinationHarryRonA-propos glazen bol. Zelfs een gerenommeerd tovenaar als Harry Potter kan niks zien in een glazen bol. Ook ander vormen van waarzeggerij, koffiedikkijkerij en helderziendheid worden door het gros van de mensen, tovenaars en Muggles, als een op zijn minst ietwat schimmig gebied gezien en door de meesten resoluut afgewezen. Zelfs beroeps kermiswaarzegger Patric Jane (beter bekend als The Mentalist) zegt het keer op keer: There is no such thing as psychics (Helderziendheid bestaat niet). Toch blijkt de overheid, diezelfde overheid die claims verkoopt voor min of meer bewezen medische uitwerkingen, kennelijk te vinden dat het wel bestaat en beroepsmatig kan worden uitgevoerd. Zo zeer lijkt de door belastingbetalers onderhouden overheid dit te vinden dat zij de ronde som van €1000,00 uitbetaalde aan werklozen die nog een paar jaar te gaan hebben tot hun pensioen, om zich om te scholen tot waarzegger, kaartenlegger of glazenbolkijker. De voorzitter van de antikwakkers laat zojuist in het nieuws weten hier toch niet blij mee te zijn. Er is natuurlijk ook geen claim voor gekocht.

Ik ben inmiddels de draad een beetje kwijt. Wat ik nog wel even kwijt wil is dat die wetgeving, met claims kopen en niet mogen zeggen wat ongeclaimde middelen doen, volgens de overheid (ja diezelfde van die glazenbollenstaardersopleiding) allemaal is bedoeld om de burger te beschermen. Niemand heeft mij tot nu toe uit kunnen leggen hoe het mensen beschermt als ze niet mogen weten welke uitwerkingen (positief en negatief) de dingen die ze kopen kunnen hebben. Wat ik wel heel goed in de gaten heb is dat er maar één groep is die door dit soort wetten wordt beschermd. Niet de burger, de consument of de patiënt, maar de fabrikanten van geneesmiddelen die rijk genoeg zijn om de claims te kopen.

Bonus

1 gedachte over “Boos

  1. […] Meer boos Meer over de kunstvoeding industrie en hun machinaties: Dijenkletser De moeder, de baby en de dealer Vreugdedans […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.